“ดี ยัดเยียดมาให้กันเข้าไป เดี๋ยวถูกยัดแล้วทิ้ง จะหาว่าไม่เตือน”
“ยัดบ้า ยัดบอ อะไรมั่วซั่วแล้วค่ะคุณ”
“ยัดไม่มั่วหรอก ก็เห็นอยู่ ว่ามาให้ยัดถึงที่”
“ถึงที่อะไร ฉันไม่เข้าใจ”
“ก็ที่คุณมาอ้าขาให้ผมไง ผมรู้หมดแล้ว เลิกแสดงเถอะ”
ลลิตาคิ้วขมวดมุ่น เหมือนจะคุยกับคนคนนี้ไม่รู้เรื่อง ‘ยียวนกวนประสาท ไม่รู้อีตาเดวิดคนนี้กินตัวอะไรเข้าไปในปาก’
หมายเหตุ :เนื้อหานิยายเกิดจากจินตนาการของผู้แต่งทั้งหมด ไม่ได้อ้างอิงจากเรื่องจริง
สถานที่และบุคคลในเรื่องเป็นสิ่งสมมุติขึ้นทั้งสิ้น
ปล.เนื้อหาเหมาะสำหรับบุคคลที่มีอายุ18ปีขึ้นไป มีเนื้อหาและการใช้ภาษาที่ไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ปล2. ไม่อนุญาตให้นำไปเผยแพร่ หรือทำซ้ำ หรือดัดแปลงใดๆ หากฝ่าฝืน สามารถดำเนินการตามกฏหมาย คุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญา พ.ร.บ. ลิขสิทธ์ 2537