“เธอมันน่ารำคาญจริงๆ” คณณัฐพูดน้ำเสียงหงุดหงิด ครองขวัญเม้มปากแน่นแล้วผละออกมาจากร่างสูง ความน้อยใจพุ่งกัดกินหัวใจดวงน้อยๆ ของเธอ
“ถ้าขวัญน่ารำคาญขนาดนั้น ทำไมไม่ปล่อยให้ขวัญตายไปเลยล่ะคะ” เธอประชด นัยน์ตาคมเคียดขมึงใส่ “ขวัญไม่ทราบหรอกนะคะว่าไปทำอะไรให้คุณชายใหญ่ไม่มีสมาธิทำงานตอนไหน ถ้าขวัญผิด ขวัญขอโทษค่ะ” พูดจบก็เดินผ่านร่างสูง พยายามบังคับไม่ให้น้ำตามันไหลออกมา แต่เดินผ่านไปไม่กี่ก้าวร่างทั้งร่างก็ลอยหวือเข้าไปในอ้อมแขนของร่างสูง ก่อนที่เขาจะผลักเธอให้ไปชนกับผนัง กักร่างเล็กไม่ให้หนีไปไหนด้วยท่อนแขนแกร่งทั้งสองข้าง ไหล่หนากระเพื่อมขึ้นลง ลมหายใจก็ถี่เร็วจนน่ากลัว
“อย่ามาประชดประชันผัวตัวเองแบบนี้” นัยน์ตาสีรัตติกาลประกายวาบขณะพูดด้วยน้ำเสียงลอดไรฟัน ครองขวัญเบิกตากว้างขึ้นแล้วรีบมองไปรอบตัวว่ามีใครอยู่แถวนี้หรือเปล่า เธอไม่ต้องการให้ใครก็ตามมารู้เรื่องนี้ ความผิดพลาดในคืนนั้นมันควรเป็นความลับจนกว่าเธอจะตาย “หน้าตาตื่นแบบนี้ กลัวมีใครมาได้ยินหรือไง” คณณัฐโพล่งด้วยความหงุดหงิด ในตอนแรกเขายอมรับว่าไม่อยากให้เรื่องน่าขายหน้าแพร่งพรายไปให้คนอื่นรู้ แต่พอนานวันเข้า เห็นยายน้องสาวนอกไส้แถมตอนนี้ยังกลายมาเป็นเมียเขาไประรี้ระริกมีความสุข ไปโปรยเสน่ห์ให้ผู้ชายคนอื่น เขาก็ยิ่งอยากให้เรื่องนี้มันแดงขึ้น!
*/*/*/*/*
เป็นพล็อตที่เขียนไว้ชาติกว่าๆ ก็เลยเอาปัดๆ หากินไปก่อน เพราะเรื่องอื่นมันตันอยู่ 55555
เรื่องนี้ก็สั้นอีกตามเคย ขอฝากด้วยนะคะ UwU
Guest
