วิมานวาดฝัน

กมล (กานต์) | เจ้าของสนามกอล์ฟ

บัวชมพู (บัว) | จิตรกร

--------------------------

ห้องประชุมผนังกระจกล้อมรอบสามารถมองเห็นบรรยากาศริมทะเลด้านนอก โต๊ะประชุมแบบตัวยูกลางห้องสามารถรับรองได้ถึงยี่สิบที่นั่ง พร้อมจอโปรเจอร์เตอร์ติดผนังขนาดใหญ่เพื่อให้เหมาะสมสำหรับการใช้งาน

ชายร่างใหญ่ก้าวเข้ามาภายในห้องถึงกับประหลาดใจเมื่อเห็นหลานรักนั่งเก้าอี้หัวโต๊ะซึ่งเป็นเก้าอี้สำหรับตำแหน่งใหญ่สุงสุดของที่นี่พร้อมเหล่าผู้บริหารและพนักงานฝ่ายต่าง ๆที่นั่งรอประชุมกันอยู่นับสิบคน “กานต์”

เจ้าหนุ่มชุดสูทยกยิ้มเล็กน้อย “เก้าอี้ผู้บริหารมันสบายแบบนี้นี่เอง ไม่น่าอาสินถึงไม่ยอมปล่อยให้คนอื่นมานั่งแทนสักที”

เสื้อเชิ้ตสีขาวสวมทับเสื้อสูทตัวนอกสีดำ กางเกงขายาวสีดำ รองเท้าหนัง โดยปกติส่วนมากเขามักใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์หรือกับเสื้อฮาวายเพียงเท่านั้น ไม่ว่าจะในส่วนของการทำงานหรือชีวิตประจำวัน

“ทุกคนออกไปก่อนฉันมีเรื่องจะต้องคุยกับหลานฉัน” เจ้าของโรงแรมเอ่ยปากสั่ง

“ทุกคนยังออกจากห้องนี้ไม่ได้ครับ” เจ้าหนุ่มบอกเสียงแข็งทำเอาแต่ละคนหันมองหน้ากันไม่กล้าขัดคำสั่งของเขา

“ที่นี่ไม่ใช่สนามเด็กเล่น ที่คิดจะทำอะไรก็ทำตามใจชอบ”

กมลลุกจากเก้าอี้เดินตรงมาหา พร้อมสายตาที่สบประสานวัดใจกันนั้นเต็มไปด้วยความแข็งกร้าวดุเดือดชนิดไม่มีใครยอมใคร “อาจะรีบให้ทุกคนออกจากห้องไปทำไมกันล่ะครับ กลัวทุกคนจะรู้เหรอครับว่าอาไปทำเรื่องลับหลังอะไรไว้บ้าง อ่อ แล้วใครว่าผมที่นี่เพื่อมาเล่นกันล่ะครับ ผมเพิ่งรู้นะว่าคนที่นี่ ไม่สิ ต้องบอกว่าเจ้าของโรงแรม เอ๊ะ หรือต้องเรียกว่าผู้บริหารระดับสูง เขาต้อนรับหุ้นส่วนที่จะมาทำงานด้วยกันแบบนี้”

“อะไรนะ หมายความว่าหุ้นส่วนคนใหม่ของฉันคือ..” เอกสินถึงกับพูดไม่ออก

“อาเคยขโมยทุกอย่างไปจากผมทีนี่ก็ถึงตาผมบ้างอย่าว่ากันนะครับ” ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปาก

--------------------------

-บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับนิยายเรื่องนี้ หากผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี่-