เด็กเลี้ยงท่านรอง

“พอกันที ฉันจะไม่ทํางานกับคนโรคจิตอย่างคุณอีกแล้ว ไปเลยออกจากห้องฉันไปเลยนะ” มาริสาสุดทนกับคนอย่างเขาแล้ว ดูท่าแล้วเหมือนคนโรคจิตอย่างไงไม่รู้ ถ้าเธอยังทํางานกับเขาเธอคงไม่รอดมือเขาสักวันแน่ ๆ  

“ไม่ได้! เธอต้องทํางานใช้หนี้ฉันก่อน” 

“ฉันไม่จ่ายถือว่าคุณล่วงเกินฉันแล้วเราหายกัน” 

“ไวน์ขวดละเกือบห้าแสน ฉันต้องนอนกับเธออีกหลายครั้งเลยละสิ ถ้าคิดจะชดใช้ฉันด้วยวิธีนี้ และถ้าเธอไม่หาเงินมาใช้หนี้ฉัน เธอก็ระวังตัวไว้ให้ดี ฉันจะรังควานเธอไปทุกที ทั้งมหาลัยเธอ ทั้งที่ร้านแม่เธอ ฉันจะทําให้เธออยู่ไม่เป็นสุขแน่ ๆ” กฤตดนัยทําหน้าโกรธเกรี้ยวกราดข่มขู่เธอ เพราะคนอย่างเขาอย่างไม่ยอมจบเรื่องนี้ง่ายๆ ทั้ง ๆ ที่ปกติ เขาก็ไม่ได้มีนิสัยแบบนี้ แต่กับเธอไม่รู้ทําไม เขาต้องหาเรื่องรังแกเธออยู่ร่ำไป 

“คนสารเลว! ทําไมฉันต้องมาเจอคนอย่างคุณด้วย” มาริสาด่าเขาอีกแล้ว 

“แต่คนเลวอย่างฉันนี้แหละ! จะเป็นผัวเธอให้ได้ และถ้าเธอไม่อยากเสียตัวให้ ฉันฟรี ๆ ฉันมีข้อเสนอพิเศษให้เธอแลกกับหนี้ทั้งหมดภายในหนึ่งเดือนถ้าเธอทําได้ สนใจไหม” กฤตดนัยเลือดขึ้นหน้า เธอด่าเขาอีกแล้ว แล้วเขาก็คิดวิธีที่เขาจะได้ครอบครองเธอแบบไม่ต้องบังคับขืนใจเธอ อารมณ์เขาตอนนี้อยากจะได้ตัวเธอ 

เขาต้องการเธอคงจะเหมือนผู้ชายคนอื่นที่เห็นผู้หญิงสวยก็มีความต้องการอยากได้ ถ้าเขาได้เธอแล้วความต้องการแบบนี้คงจะหายไปเอง เพราะเขารู้ตัวเองว่าเป็นคนขี้เบื่อแค่ไหน ยิ่งเธอทําตัวยาก เขายิ่งอยากได้และต้องเอาให้ได้ ได้แล้วเขาก็คงเบื่อเธอเหมือนคนอื่นๆ แต่จะเป็นไรก็เขามันหล่อรวย จะมีผู้หญิงกี่คนก็ได้ 

สัญญายินยอมให้ชําระหนี้ จากนางสาวมาริสา ดิลกภัทธ ให้ นาย กฤตดนัย กิจธนะวรกุล 

ข้าพเจ้านางสาวมาริสา ดิลกภัทธ ยินยอมมีความสัมพันธ์ทางร่างกายกับ นายกฤตดนัย กิจธนะวรกุล เพื่อชําระหนี้ทั้งหมดจำนวนเงินทั้งหมด 500,000 บาท โดยมีระยะเวลา 30 วัน นับตั้งแต่วันที่เริ่มทำสัญญา 

เงื่อนไขข้อตกลง 

1.นายกฤตดนัยห้ามทําร้ายร่างกายนางสาวมาริสาโดยเด็ดขาด 

2.นายกฤตดนัยห้ามตามไปละลานนางสาวมาริสาทั้งทางวาจาและร่างกายต่อหน้าสาธารณชน 

3.สัญญานี้เป็นความลับระหว่างนายกฤตดนัยและนางสาวมาริสา ห้ามเปิดเผยให้ผู้อื่นรู้โดยเด็ดขาด 

4.เมื่อครบกําหนดสัญญาขอให้เลิกติดต่อกันโดยเด็ดขาด ห้ามฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด แสดงความเป็นเจ้าของกันและกัน 

5.ถ้านายกฤตดนัยปฏิบัติไม่ได้ตามข้อ 1 – 4 ถือว่าจบสัญญานี้แล้วถือว่า นางสาวมาริสาได้ชําระหนี้ให้นายกฤตดนัยครบถ้วน ไม่มีภาระหนี้สินต่อกัน 

ลงชื่อ……..... 

กฤตดนัยอ่านสัญญา ‘หึ!!ยัยตัวดีรอบคอบซะด้วย’ สําหรับเขาไม่มีปัญหาอยู่แล้ว เพราะไม่ชอบให้ใครมาแสดงความเป็นเจ้าของอยู่แล้ว เขาจรดปากกาเซ็นแล้วส่งให้เธอ 

“หมดเรื่องหรือยัง ไปเข้าห้อง” กฤตดนัยกระชากมาริสาเข้าห้องนอนลับนั้นทันที เพราะเสียเวลามามากแล้ว มาริสาได้แต่ทําหน้าเหวอไม่คิดว่าเขาตัดสินใจได้เร็วขนาดนี้ เธอไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไง แต่ก็ถือว่าเธอได้ตัดสินใจไปแล้ว จะได้จบๆ ไป หมดเวรหมดกรรมไปสักที 

“ถอดเสื้อผ้าของเธอออกสิ มาริสา” มาริสาหน้าเป็นสีจัดแต่ก็จัดแจงถอดเสื้อคลุมออกตามที่เขาสั่งเอากองไว้กับพื้นแล้วเริ่มปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออกทีละเม็ด เผยให้เห็นเนินอกอวบอิ่มซ่อนรูปใต้บราเซียลายลูกไม้สีขาว กฤตดนัยกระตุกมุมปาก จับมือนิ่มของเธอไว้แล้วแกะที่เหลือ เขาดึงเสื้อออกให้พ้นไหล่เนียนแล้ว โน้มตัวหญิงสาวเข้ามาใกล้  

“เอาบราออก” เขาสั่งด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่คนตรงหน้าทำไม่รู้ไม่ชี้เหมือนจะขัดคำสั่ง จนเขาต้องเอ่ยขึ้น 

“งั้นฉันเอาออกให้เอง” บราเซียตัวน้อย ๆ ปกปิดก้อนเนื้ออกอวบใหญ่เอาไว้ถูกเอื้อมมาปลดตะขอด้วยมือหนา เจ้าของร่างสูงตะลึงไปครู่หนึ่งกับทรวดทรงองค์เอวของ ลูกหนี้สาว เลือดลมในกายฉีดพล่าน ราวกับเด็กเพิ่งริรัก 

“สวย...สวยจริงๆ” กฤตดนัยยื่นมือออกไปหวังจะลูบไล้ผิว นวลเนียนตรงหน้า ทว่าเจ้าของผิวเนียนกลับยื่นมือปัดป้องเล็กน้อย  

“อย่าดื้อสิ..ริสา เธอตกลงกับฉันแล้วนะ” 

“ถอดกระโปรงออกได้ละ” 

 “กรี๊ด!!!” มาริสาร้องเสียหลงและพยายามดิ้นรน เมื่อกฤตดนัยเข้ามาพยายามจะดึงกระโปรงนักศึกษาของเธอออก