อนุวัฒน์
เชฟหนุ่มทำงานอยู่ที่ร้านอาหารในต่างประเทศ
เขาต้องผิดหวังกับความรัก เพราะคนที่รักกลับไปหาคนรักเก่า
ทอรัก
ผู้ช่วยเชฟ คอยจัดเตรียมวัตถุดิบอาหารให้กับเขา
เธอเองก็ผิดหวังกับความรักเหมือนกัน และได้ไปนอนกับธนวัฒน์
แต่ทั้งสองคนไม่สามารถที่จะรักกันได้
คำโปรย
“ใครกันโรคจิตจริงมาเคาะประตูอยู่ได้” พูดยังไม่ทันขาดคำมือแกร่งก็เปิดประตูด้วยความโมโหแบบเต็มเหนี่ยว ตั้งใจว่าถ้าเห็นคนกดจะด่าให้เป็นหมาหงอยเชียว แต่เพียงเขาเปิดประตูออกมาก็พบกับร่างเล็กสองร่างล้มเข้ามาในห้อง
โครม!
“อุ๊ย...” เด็กชายกับเด็กหญิงร้องขึ้นมาพร้อมกัน พอธนวัฒน์เห็นว่าใครคือคนมือบอนที่มาเคาะประตูห้องของตนเองก็เอ่ยออกมาอย่างโมโหไม่มาก
“เราสองคนเองเหรอที่เป็นคนมาเคาะประตูห้องอาน่ะ” เด็กหญิงกับเด็กชายก็สั่นหน้าไปมา และยกมือขึ้นมาทำท่าปฏิเสธด้วย
“ผมเปล่านะค้าบ หนูก็เปล่าทำค่า” เชฟหนุ่มยกนิ้วขึ้นมาและบอกด้วยน้ำเสียงดุ
“ทำผิดแล้วยังไม่ยอมรับอีกเหรอทั้งสองคน แบบนี้ไม่ใช่คนเก่งเลยนะ”
“คนเก่งต้องทำยังไงเหรอค้า” เด็กหญิงใบหน้าจิ้มลิ้มสอบถามกลับมา
“คนเก่งถ้าทำผิดแล้วก็ต้องยอมรับผิดสิ”
“ถ้าพวกเรายอมรับว่าทำผิด ก็เป็นคนเก่งใช่ไหมค้าบ”
“ใช่เลย คนเก่งต้องไม่โกหกด้วย เป็นเด็กโกหกไม่น่ารักนะ” ชายหนุ่มตอบและใช้มือจับไปยังศีรษะเล็กด้วยอย่างรู้สึกเอ็นดูเด็กทั้งคู่มาก
++++++++++++
ปล. อย่าคิดลอกคนอื่น หัดใช้สมองตัวเองด้วย
ขอโทษค่ะหายไปนานพอดีไม่มีอารมณ์ปั่นเลย ติดซีรีย์จีนค่ะ ต่อไปคงต้องเขียนได้สัก 70 เปอร์จะแปะให้อ่านนะคะ เพราะเขียนไปแปะไปไม่ค่อยเวอร์คเท่าไร
แปะให้อ่านจนจบนะคะ ปั่นเรื่องนี้จบจะนั้่งรีไรท์นิยาย 6 เรื่องค่ะ แล้วจะเอามาแปะให้อ่านทีละเรื่องนะคะ
Guest
