เขาตามหาโอเมก้ากลิ่นดอกพุดซ้อนคนนั้นมา 3 ปีเต็มก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงา
พอมาวันนี้กลิ่นหอมที่คุ้นเคยกลับมาปรากฎพร้อมคนตรงหน้าที่เขาเคยบอกกับเพื่อนว่าให้ตายก็ไม่มีวันเอามาเชยชม
เป็นไปได้อย่างไร ที่ผ่านมา.. เธอซ่อนกลิ่นของเธอไว้ได้นานขนาดนี้ได้อย่างไร
ชาหอม!
"มาทิ้งระเบิดเวลาไว้แล้วหนีหายไปตั้งสามปี เธอรู้ไหมว่าฉันต้องทรมานแค่ไหน!"
"ค...คุณพฤกษ์ ช่วยชา อึก ช่วยชานะครับ"
อัพเดททุกๆวันอาทิตย์
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง มิได้เจตนาหมายถึงหรือพาดพิงบุคคลใดใดทั้งสิ้น
บางอย่างอาจดูไม่สมเหตุสมผลหรือขัดแย้งกับความคิดเห็นหรือความเป็นจริง
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ทั้งนี้ ทางผู้แต่งยินดีรับฟังความคิดเห็นและคำติชมจากผู้อ่านเพื่อนำมาพัฒนางานเขียนต่อๆไป