ย้อนเวลาไปเป็นนางร้ายปากแจ๋ว
โลกปัจจุบันฉันรับบทเป็นนางเอกแสนดีเจ้านํ้าตา แต่โลกนี้ฉันขอเป็นนางร้ายที่จะไม่ยอมให้ผู้ใดมารังเเกได้ง่ายๆ
__________
"นายเป็นใคร ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง เเล้วที่นี่คือที่ไหนกัน" มะนาวรีบผลักมือคนตรงหน้าออกก่อนจะขยับตัวหนีด้วยความตื่นกลัว
"ทำไมคำพูดของเจ้าช่างดูพิลึกพิกลนัก" ซีฮันขมวดคิ้วมองสตรีตรงหน้าด้วยความสงสัย
"ไข่เจียวล่ะ น้องชายของฉันอยู่ไหน อย่าให้เจอตัวนะฉันจะด่าให้หูชาเลยที่บังอาจทิ้งฉันไว้กับนายสองคนแบบนี้" มะนาวกวาดสายตามองไปรอบๆ เพื่อหาน้องชายตัวดี
"ข้ารู้เเล้ว เจ้าคงจะสติไม่ดีล่ะสิท่า" เขามองเธอด้วยความรู้สึกเห็นใจ
"นายน่ะสิที่สติไม่ดี! ออกไปห่างๆ จากฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ"
"ข้าต่างหากที่ต้องเป็นคนเอ่ยคำนั้น นี่มันหน้าบ้านของข้า เจ้าต่างหากที่ต้องเป็นคนออกไปจากที่นี่"
"แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง" มะนาวมองไปยังบ้านหลังหนึ่งที่ตั้งอยู่เบื้องหน้า สภาพของมันเหมือนบ้านโบราณที่เธอเคยเห็นผ่านตาจากในอินเตอร์เน็ตเลย
"คำนี้ข้าก็ควรที่จะถามเจ้าเหมือนกัน ว่าทำไมถึงมานอนอยู่ที่เเคร่หน้าบ้านของข้า"
"นี่ทุกคนกำลังแกล้งฉันอยู่ใช่ไหม ฉันไม่สนุกด้วยนะ กล้องซ่อนอยู่ที่ไหน" เธอนิ่งเงียบไปสักพัก ค่อยๆ ตั้งสติคิดทบทวนเรื่องราวทั้งหมดอีกครั้ง ตอนนี้คนในกองน่าจะจัดฉากแกล้งเธออย่างแน่นอน
^____________________^
สวัสดีนักอ่านทุกคนด้วยนะคะ เรื่องนี้เป็นผลงานการเเต่งเเนวจีนโบราณเรื่องที่สองของตะวันรัตน์ หากมีคำผิดหรือจุดผิดพลาดตรงไหนสามารถคอมเมนต์บอกได้เลยนะคะ
ฝากกดหัวใจและคอมเมนต์เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน้า และอย่าลืมกดบันทึกนิยายเข้าชั้นหนังสือไว้เพื่อรับการแจ้งเตือนตอนต่อไปนะคะ
ฝากติดตามด้วยน้าาาา