ปฐวีย์นักธุรกิจวัย39ปีที่เติบโตมาในครอบครัวที่รักและศรัทธาในวัตถุนิยม ทรัพย์สินคือสิ่งหล่อหลอมตัวตนของเขา ความรักเป็นแค่คำพูดของผู้หญิงที่ต้องการเข้ามามีส่วนร่วมในทรัพย์สินของเขาเท่านั้น
ดาหลาจิตรกรวัย25ปีเธอได้ลืมตาดูโลกเพราะความผิดพลาดจากการคุมกำเนิดของผู้เป็นแม่ ตั้งแต่เริ่มจำความได้เธอก็พยายามเรียนรู้และทำในสิ่งที่พ่อแม่พึงพอใจแต่ความพยายามที่ทุ่มเทมาทั้งหมดเธอก็ยังคงเป็น"ดาหลา"ผู้ไม่มีตัวตนในครอบครัว แต่ยามที่ครอบครัวเดือดร้อน เธอกลับเป็นตัวเลือกอันดับหนึ่งที่พ่อแม่ภาคภูมิใจ
"ตาวีย์พ่อรู้ว่าลูกไม่ต้องการมีครอบครัวแต่เพื่อได้ครอบครองมรดกพันล้านลูกจำเป็นต้องแต่งงาน"
"ไม่มีทางอื่นเลยเหรอ...ทำไมคุณปู่ใหญ่ต้องทำพินัยกรรมแบบนี้ด้วย" ชายหนุ่มเสยผมด้วยความหงุดหงิด
"ตาวีย์เรื่องนี้ยกให้พ่อจัดการก็แล้วกัน"
"คุณพ่อต้องการอะไรเป็นสิ่งตอบแทน"
"พ่อขอแค่คอนโดห้องเดียวเท่านั้นและเรื่องนี้จะต้องไม่มีใครรู้เป็นอันขาด ตกลงไหม"
"ปัญหาที่ว่าคุณพ่อจะจัดการอย่างไร"
"อย่างที่บอกลูกต้องแต่งงาน แต่แค่แต่งงานไม่ต้องจดทะเบียนพ่อรู้ว่าลูกกลัวผู้หญิงจะเข้ามามีส่วนร่วมในทรัพย์สินใช่ไหมล่ะ...พ่อมีปลาที่พร้อมจะฮุบเหยื่อที่เราหย่อนลงไป ที่สำคัญผู้หญิงคนนี้อายุแค่25เองนะ "
"แล้วพ่อแม่เธอจะยอมเหรอ"
"คนที่กำลังจะล้มละลายมีเหรอจะไม่ยอม ที่สำคัญเป็นลูกหนี้ของบริษัทเราด้วย งานนี้มีแต่ได้กับได้"
"คุณพ่อพูดเหมือนรู้จักเลยนะครับ"
"ก็เจ้าจรัญเพื่อนวัยเด็กของพ่อไง....คนมันเข้าตาจนพูดง่ายและที่สำคัญคนอย่างลูกคงจะไม่ยอมให้ใครมาขูดรีดได้ง่ายๆใช่ไหม"
"ยอดหนี้????" ปฐวีย์เริ่มดีดลูกคิดในสมอง
"12ล้าน"
"หนีในบริษัทของใคร"
"หนี้ของบริษัทพ่อเอง"
"บริษัทนี้ผมมีหุ้นอยู่ไหม"
"แกนี่มันเขี้ยวลากดินจริงๆนะ" ปกรณ์เปลี่ยนคำจากลูกเป็นแกทันทีที่รู้เจตนาของลูกชาย
"คุ๊พ่ออย่าลืมสิว่ายอดปิดจบมันจะต่อรองกันได้ คุณพ่อเล่นจะเก็บ12ล้านจากผมเต็มๆมันไม่ถูกต้อง อย่าลืมนะว่าผมไม่จำเป็นจะต้องเรียกผู้หญิงคนนี้มาแต่งงานก็ได้ คุณพ่อก็รู้ว่าผมมีผู้หญิงมากมายที่พร้อมจะให้ผมใช้งาน"ปฐวีย์เปิดไพ่แต้มเป็นต่อออกมาสู้และผู้เป็นพ่อก็ต้องยอมถอย
"พ่อลดเหลือ10ล้านแต่แกจะต้องให้คอนโดพ่อเหมือนเดิม"
"คุณพ่อก็ต้องเก็บเรื่องมรดกเป็นความลับห้ามให้ทางนั้นรู้โดยเด็ดขาด"
"ลูกก็ห้ามพูดเรื่องคอนโดเหมือนกันนะ" สองพ่อลูกจับมือทำสัญญาแก่กัน
#########################
Guest
