“ผมยกห้องนอนให้คุณ ส่วนผมจะนอนในห้องหนังสือ เพราะมีบางวันที่ผมต้องทำวิจัยจนดึก”
เขาพยายามคิด และทำทุกอย่าง เพื่อให้เธอหย่ากับเขาให้เร็วที่สุด แล้วเขาจะได้แต่งงานกับคนที่เขารัก
จื่อชิงเลิกคิ้วสูง “...........”
ซุนหมิงจึงรีบพูดต่อว่า “ห้ามคุณเข้าไปในส่วนที่เป็นพื้นที่ของผมโดยเด็ดขาด”
“ถ้านายฝันร้ายแล้วเอะอะโวยวาย ฉันก็ควรเข้าไปปลุก”
“ไม่ต้อง”
เขาตอบกลับแทบจะทันที
จื่อชิงเลิกคิ้วสูงถามด้วยเสียงกวน ๆ ว่า “แล้วถ้านายเป็นลมฉันต้องไปช่วยไหม”
“ไม่ต้อง”
ชายหนุ่มกดเสียงต่ำอย่างอดทน
“แล้วถ้านายหัวใจวายตาย ผีบีบคอตาย ถูกโจร.....”
“นี่คุณแช่งผมเหรอ !”
เขาโพล่งออกมาอย่างเหลืออด นึกสาปแช่งนรกอยู่ในใจ เหตุใดถึงปล่อยให้เธอหลุดรอดขึ้นมาได้
“เปล๊า” จื่อชิงเสียงสูงหน้าตาย “ฉันไม่ได้แช่งนายเสียหน่อย แค่ถามเผื่อเอาไว้ เวลานายตายขึ้นมาจริง ๆ คนอื่นจะไม่ต้องมาโทษฉันว่า เป็นภรรยาไม่ดูแลสามี”
“เธอนี่มัน”
ซุนหมิงได้แต่แยกเคี้ยวใส่เธอ หมดปัญญาที่จะโต้ตอบ
Guest
