ข้ามิใช่เมียบ่าว {พีเรียด}

{พ่อพบxปอง}

'ปอง' เป็นทาสเรือนเดียวกับ 'เจียม'

ทาสเรือนคุณนายแย้ม

มันมีหญิงที่ซุ่ม ๆ ดูกันมาได้เป็นปี ๆ หวังจะร่วมหัวจมท้าย

ถึงขนาดจะให้แม่นายไปขอ แต่จู่ ๆ กลับถูกปฏิเสธ

"จะไปเป็นเมียบ่าว? ...ของไอ้คุณหลวงเฒ่าตัณหากลับนั่นรึ"

แก่คราวปู่แล้ว ยังตัณหากลับไปเลิก!

"ฉันไม่อยากมีผัวเป็นบ่าว"

มันกระซิบ แล้วนั่นก็บาดใจคนฟังจนช้ำ

โธ่...นางรื่น คิดว่ารักกันจริง ฮึ่มมมมมม!

มันดื่มเสียจนเมามาย ขากลับแทบจะคลานกลับ

แต่ไม่เป็นไร ไอ้ปองมันเก่ง แค่นี้มันยังไหว เดินกอดไหยาดองตุ้ปปั้ดตุ้บเป๋กลับได้

ทิ้งตัวลงกับพื้นกระดานเรือนด้วยความเมามายไม่ทันไร

เอ๊ะ! ทำไมประตูเปิดหวา

แล้วนั่น นางรื่น มันตามมาง้อข้าหรือ ทำไมตัวมันถึงใหญ่นัก?

สปินออฟ จาก ทาสอัปลักษณ์

จากเพื่อนผู้แสนดีของเจียมมาสู่ผู้ปราบพยศ หรือผู้ถูกปราบพยศ? ในวันนี้ค่ะ

ฝากเจ้าปองไว้ในอ้อมอกอ้อมใจนะคะ

อ่านแยกได้ อ่านด้วยกันได้ก็ดีค่ะ

เป็นเรื่องสั้นขายขำ อ่านสบาย ๆ คงคอนเซ็บความป่วงแน่นอน

ใครเอ็นดูไรต์ เอ็นดูน้องเจียม เอ็นดูพิปองอย่าลืมกดหัวใจ กดเฟบไว้น้า สนุกแน่นอนค่ะ

ร้ากกกกกกก ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจครับ