“ไม่รู้ว่าตัวเองท้อง หรือตั้งใจที่จะไม่เก็บเด็กไว้” เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงที่เกรี้ยวกราด ไม่เชื่อว่ากานต์สินีจะไม่รู้ว่าตัวเองกำลังท้อง
“คุณภีมรู้แล้วเหรอคะ” เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงที่สั่น พยายามปกปิดแทบตายแต่สุดท้ายเขาก็รู้จนได้”
“อย่าลืมสิ ว่าเธอมีผัวเป็นหมอ”
“กระถินรู้ค่ะว่าตัวเองท้อง แต่กระถินยังไม่พร้อมที่จะให้ใครรู้เรื่องนี้”
“แม้แต่ฉันที่เป็นพ่อของเด็กงั้นเหรอ ถ้าเด็กเป็นอะไรขึ้นมาเธอจะทำยังไง”
“กระถินก็พยายามทะนุถนอมเขาที่สุดแล้ว”
“ทะนุถนอมด้วยการเข้าเวรดึกเนี่ยเหรอ ฉันจะให้เธอออกจากงานแล้วอยู่แต่บ้าน ลูกฉันจะได้ปลอดภัย”
“แต่ว่า...”
“ไม่ต้องมีแต่ แล้วจากนี้ไปเธอก็ต้องเชื่อฟังคำสั่งฉัน”
“กระถินไม่อยากให้ใครรู้เรื่องของเรา”
“จะเก็บได้นานแค่ไหน ท้องก็ต้องโตขึ้นทุกวัน ไม่ต้องเครียดฉันจะจัดการเอง”
เขากอดเธอไว้แน่น ไม่อยากให้แม่ของลูกเครียด เพราะความเครียดจะส่งผลกระทบให้ลูกในท้องได้ ยิ่งท้องอ่อน ๆ อยู่ยิ่งอันตราย ส่วนเธอเมื่อรับรู้ถึงความห่วงใยที่อีกฝ่ายมีให้ ก็มีความสุขจนล้น ไม่คิดว่าพีรดนย์จะมีโมเมนต์แบบนี้กับเขาด้วย
Guest
