ขมิ้นกับ(น้ำ)ปูน

“ขวัญเมือง! น้ำปูน! นี่ต่อหน้าครูนะ” ครูประจำชั้นวัยกลางคนที่ใส่แว่นพูดพลางส่ายหน้า 

“พวกเธอนี่สมกับเป็นขมิ้นกับปูนจริงๆ ครูควรทำยังไงกับพวกเธอดีนะ...” 

น้ำปูนสะดุ้งตื่นจากความฝัน ก่อนจะรีบไปทำธุระส่วนตัวแล้วไปโรงเรียนเพราะวันนี้เธอเป็นครูเวร

---------------

“สวัสดีค่ะ”

“สวัสดีครับ”

นักเรียนชายหญิงที่เดินเข้ามาต่างหยุดยกมือไหว้คุณครูสาวอย่างนอบน้อม

“สวัสดีจ้ะ” น้ำปูนพูดพร้อมกับรับไหว้กระทั่งเสียงกริ่งเรียกรวมตัวเตรียมเคารพธงชาติดังขึ้น เธอก็เตรียมจะไปยืนประจำห้องที่เธอเป็นครูประจำชั้น แต่ก็ต้องประหลาดใจเมื่อเห็นรถยนต์ราคากระเป๋าฉีกสีดำเมื่อมขับมาจอดเทียบรั้วโรงเรียน

“ป๊าด รถโวลอย...” ยามสมพิศที่ยืนอยู่ตรงป้อมยามตรงข้ามกับน้ำปูนพึมพำ

โวลต์รอยด์ค่ะ น้ำปูนแก้ไขให้ในใจ ก่อนจะตาเบิกกว้างเมื่อเห็นร่างสูงสง่ากับเสื้อกางเกงที่ดูดีซึ่งเดินลงมา ขณะนึกถึงเรื่องที่ฝันเมื่อคืน

ฝันบอกเหตุมีอยู่จริง!

ต้องบอกก่อนว่าเรื่องขมิ้นกับ (น้ำ) ปูนแต่งขึ้นเพื่อเป็นที่ระลึกและ respect เด็กประถมต้นที่ในตอนนั้นไม่ได้มีโอกาสทำให้ความฝันเป็นจริง พยายามให้ Mood ใกล้เคียงกับความรู้สึกในตอนนั้นมากที่สุด อย่าคาดหวังสาระสะระตะอะไรมากมายค่ะ 555

@สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พุทธศักราช 2558 ห้ามดัดแปลงบทความ คัดลอก หรือนำไปใช้บางส่วน เเละนำไปเผยแพร่ไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้น (รวมถึงการเช่า และการเปิดหาร E-Book นำไปอ่านไปทำนิยายเสียงลงยูทูบหรือแพลตฟอร์มอื่น) 

โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากนักเขียน หากฝ่าฝืนมีโทษบัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ 2537 

หมายเหตุ: เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องสมมติที่แต่งขึ้นมาตามจินตนาการของผู้เขียน >< ไม่มีการอ้างอิงเหตุการณ์หรือช่วงเวลาใดในประวัติศาสตร์จริงทั้งสิ้น