โปรย
" เด็กคนนี้ไม่ใช่บุตรชายของท่าน" หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นสูง นางไม่จำเป็นจะต้องหวาดกลัวเขา
" จะไม่ใช่ได้อย่างไร ในเมื่อข้าเป็นคนทำให้เขาเกิดมา" หากเขาไม่ใช่แล้วจะเป็นใครไปได้อีก
" ท่านทำให้เขาเกิดมาก็จริง แต่ท่านไม่ใช่พ่อของหนิงเฉิงนับตั้งแต่ที่ท่านทอดทิ้งเราสองคนแม่ลูก"
" ข้าไม่ได้จะทอดทิ้งลูก ข้าแค่... " ไม่ใช่ว่าเขาไม่ต้องการลูก แต่เขาไม่ต้องการนางต่างหาก
" ไม่ต้องการข้าใช่หรือไม่ แต่ช่างเถอะเอาเป็นว่าท่านอย่ามายุ่งเกี่ยวกับเราสองแม่ลูกอีก บุตรชายคนเดียวข้าดูแลได้"
" เจ้าจะดูแลเขาให้ดีได้อย่างไร ในเมื่อเบี้ยสักแดงเจ้าก็ยังไม่มี"
" ท่านคอยดูก็แล้วกัน"
อิงเยว่พูดจบนางก็หอบลูกชายเดินจากอีกฝ่ายไปทันที โดยไม่คิดจะเหลียวหลังหันกลับไปมองบิดาของทารกน้อย