ท่านแม่ทัพโปรดมีลูกกับข้าเถอะ

เต้าเฟย ธิดาสายรองหัวหน้าเผ่าเออเค่อร์ซิน ถูกบิดาส่งมาเป็นสตรีบรรณาการแด่องค์จักรพรรดิแห่งต้าชิง ความฝันของบิดาที่อยากเห็นธิดาเป็นพระสนมต้องพังทลายเมื่อนางถูกส่งต่อให้เป็นฮูหยินพระราชทานแก่ ลู่เคอตัว แม่ทัพไร้พ่ายคู่พระทัย 

ก่อนวันแต่งงาน นางขอคำมั่นจากองค์จักรพรรดิ หากนางมีลูกชายเมื่อไร ขอให้นางมีสิทธิ์พาสายเลือดของนางกลับไปยังบ้านเกิด เป็นการสิ้นสุดพันธนาการที่มีต่อกัน ‘ลูกชายเท่านั้น!’ 

แต่บุรุษผู้ช่ำชองในสนามรบกลับหนีการเข้าหอตั้งแต่วันแรก ในเมื่อท่านแม่ทัพใหญ่ใจเสาะไม่ยอมยกทัพมาประชิด นางก็จะยกทัพออกไล่ล่าสู้ศึกกับแม่ทัพใหญ่ไปจนสุดขอบเตียง! 

ไร้ยางอาย ปีศาจตนใดเสกคาถาใส่ สติเจ้าถึงได้ฟั่นเฟือนถึงเพียงนี้" "ท่านแม่ทัพ ท่านเปลี่ยนใจยอมร่วมเตียงกับข้าแล้วใช่หรือไม่เจ้าคะ" เต้าเฟยร้องถามด้วยน้ำเสียงมีจริตจะก้านกว่าเคย 

"เจ้าใจกล้าเทียมฟ้าจริงๆ ถึงได้คิดจะปล้ำข้า เจ้าคิดว่าเจ้าจะทำสำเร็จหรือไงกัน" "ทำสำเร็จหรือไม่ข้าไม่รู้ แต่ท่านเป็นสามีของข้า ในเมื่อท่านไม่ไปหาข้า ข้าก็จะมาหาท่านเอง ผิดตรงไหน ท่านต่างหากที่ไม่ยอมทำหน้าที่สามีแก่ข้า" 

ตอนนี้นี่เองที่ลู่เคอตัวไม่รู้แล้วว่า ที่นางเป็นอยู่ตอนนี้คือจิตสำนึกของนางเอง หรือเพราะมนตร์สะกดใดครอบงำอยู่กันแน่ 

"นี่เจ้า" ลู่เคอตัวเปล่งเสียงออกมาได้แค่นั้น คาถาที่เขาเคยเล่าเรียนมาจากอาจารย์ถูกลืมเลือนไปชั่วขณะ แล้วใช้พละกำลังที่เหนือกว่าพลิกร่างเต้าเฟยที่ไม่ทันตั้งตัวให้นอนลงกับเตียง นางหวีดร้องออกมาคำหนึ่ง "โอ้ย!" 

จากนั้นร่างบอบบางที่มีเพียงแค่เอี๊ยมกับกางเกงนอนก็เป็นฝ่ายเสียท่านอนหงาย สายตาประสานกัน เป็นนางที่ถูกเขาทาบทับไว้จนหมดตัว "เจ้าทำให้ข้าลืมคาถา แล้วข้าจะช่วยเจ้าได้เยี่ยงไร" 

"ท่านลืมคาถาก็ไม่ต้องท่องสิเจ้าคะ แค่ทับขึ้นมาบนร่างของข้าก็พอ" "ไร้ยางอาย ปีศาจตนใดเสกคาถาใส่เจ้า สติเจ้าถึงได้ฟั่นเฟือนเพียงนี้" 

"ท่านแม่ทัพ ท่านเปลี่ยนใจยอมร่วมเตียงกับข้าแล้วใช่หรือไม่เจ้าคะ" เต้าเฟยร้องถามด้วยน้ำเสียงมีจริตจะก้านกว่าเคย "เจ้าใจกล้าเทียมฟ้าจริงๆ ถึงได้คิดจะปล้ำข้า เจ้าคิดว่าเจ้าจะทำสำเร็จหรือไรกัน" 

"ทำสำเร็จหรือไม่ข้าไม่รู้ แต่ท่านเป็นสามีของข้า ในเมื่อท่านไม่ไปหาข้า ข้าก็จะมาหาท่านเอง ผิดตรงไหน ท่านต่างหากทีไม่ยอมทำหน้าที่สามีแก่ข้า" 

(เรื่องนี้เคยตีพิมพ์กับ สนพ ไลต์ออฟเลิฟ)