โปรโมชันลดราคาจุก ๆ จาก 299.- เหลือ 199.-
ตั้งแต่วันนี้ถึง 15/02/67 จ้าาา
นิยายเรื่องนี้เคยลงเมื่อปี 56 - 57 จึงหยิบมันมาปัดฝุ่นปรับปรุงเนื้อหาให้ทันสมัยและดีขึ้นเพราะอยากให้ตัวละครเรื่องแรกในชีวิตที่ทำให้เราได้เป็นที่รู้จักของนักอ่านหลาย ๆ ท่านกลับมามีชีวิตอีกครั้งค่ะ
**คำเตือน** (ฉบับจริงจัง)
นิยายเรื่องนี้มีฉากBully , Body shaming และมีหลาย ๆ ฉากที่ไม่เหมาะสม สมควรแก่การทำเป็นเยี่ยงอย่าง
พระเอกเรื่องนี้นิสัยปากหมา ไร้มารยาทมาก ดังนั้นขอนักอ่านทุกท่านโปรดใช้วิจารณญาณในการเสพ
สามารถโกรธหรือเกลียดตัวละครได้ตามพฤติกรรมที่ไม่เห็นสมควรได้แต่ขออย่าแขวนกันเลย
ประพันธ์โดย :: LWLS94
ปกโดย :: Jitarart
ไทโป :: TokungEBook
พิสูจน์อักษร :: Dreamed proof
จัดรูปเล่ม :: (กำลังจัดทำ)
คำโปรย
พระเอกเรื่องนี้ขี้แกล้งมากก แบบมากๆ ขึ้นอย่างหงส์ลงอย่างแมว แรกๆ แกล้งเขาแกล้งไปแกล้งมาโค้ชดันตกหลุมรักซะเอง
เรื่องราววุ่น ๆ ของ "ธารดาว" หญิงสาวเจ้าเนื้อที่ทันทีเข้ารั้วมหาลัยเอกชนในวันแรกต้องมาเจอผู้ชาย ทะเล้น เจ้าเล่ห์ ปากเสียอย่างนาย "พอร์ช" ผู้มาพร้อมกับลุคหน้าตาลูกครึ่งฝอ. ทำทรงผมบ๊อบสั้นแบบเคโรโระคอยมาวอแวธารดาวอยู่เสมอๆ จากคู่กัดกลายเป็นคู่ชิปในคณะ จากคู่ชิปในคณะสู่คู่ (ดูเหมือน) จริง เรื่องราวในแต่ละวันต้องสู้กับปัญหาชีวิตไม่ต้องพอต้องมาต่อสู้กับเพื่อนร่วมคณะบริหารอย่างนายพอร์ชอีก
ตัวละคร
พอร์ช วิลเลียม
(นักอ่านชอบเรียกอิพอร์ชปากม๋า)
ผู้ชายที่มาพร้อมกับทรงผมบ๊อบแบบเคโรโระควบคู่กับเหล็กจัดฟันหลากสี ซึ่งขัดกับใบหน้าลูกครึ่งนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนเป็นอย่างมาก ความเกรียน นิสัยกร่าง ชอบแกล้งคนอื่นไปทั่ว บ้านรวยแต่ทำตัวติดดินเรียบง่ายแบบเขานั้นทำให้ธารดาวนั้นได้ใกล้ชิดสนิทกับเขาอย่างง่ายดาย จนเธอได้รับคำสรรพนามใหม่ที่พอร์ชใช้เรียกแทนตัวเธอว่า ‘ยัยช้าง’
ธารดาว ชนาภัทรวรโชติ
(ลูกรักของนักเขียน)
ผู้หญิงเจ้าเนื้อแต่นิสัยน่ารัก ชอบด่านายพอร์ชในใจ แต่ต้องฟิวส์ขาดทุกครั้งถ้านายพอร์ชมาวอแวมากเกินไปก็มีสวนคืนบ้าง สวนกี่ทีๆ ก็แพ้แหละ ใครจะไปทนความปากม๋ามันได้ มีปมในใจกับครอบครัวใหญ่ทุกครั้งถ้าเข้าหาบ้านใหญ่จากสดใส ๆ กลับมาแต่ละทีซึมเหมียนหมาทุกครั้ง
ตัวอย่าง
“นายรู้...”
“ใช่! ฉันรู้ตั้งแต่เธอเดินมานอนตรงนี้ แล้วก็ตั้งแต่ฉันเอ่ยปากขอเธอนอนด้วยแล้วล่ะ” นายพอร์ชยิ้มอย่างมีชัย ในขณะที่ฉันเองไม่หยุดออกแรงดันเขาห่างจากตัว “เพราะถ้าเป็นปกติแล้ว... เธอคงเดินหนีฉัน”
“งั้น... รู้แล้วก็ปล่อยฉันสิ” ฉันทำการต่อรองกับคนอย่างเขา แต่ก็ได้รับมาเพียงแค่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์เท่านั้น
“ไม่! ขืนปล่อยเธอไปแบบนี้เธอก็ทำตัวเป็นยัยโรคจิตคิดจะจับ คลำ สัมผัสพอร์ชน้อยของฉันล่ะสิ” นายพอร์ชแสร้งทำเสียงแหบพร่ากลั่นแกล้งฉัน โดยไม่สนใจเลยแม้แต่น้อยว่าไอ้คำพูดพร้อมกับน้ำเสียงนั่นมันชวนให้ใบหน้าฉันร้อนผ่าวแค่ไหน
“ปล่อยสิ ฉันไม่ทำโรคจิตแบบนั้นหรอกนะ”
“พูดเป็นเล่น! เมื่อกี้เธอรู้มั้ยว่ามือเธอโดนพอร์ชน้อยไปแล้วกี่ครั้ง” ฉันมองใบหน้าขาวผ่องยิ้มกวนทีนกำลังกอดตัวฉันไม่ยอมปล่อยก่อนจะปรับมาเป็นเสียงแหบพร่ากระซิบที่ข้างหู “เธอรู้มั้ย... ว่าเธอกำลังทำให้มันตื่น”
คำเตือน (เตือนแล้ว เตือนซ้ำ เตือนต่อไปเรื่อย ๆ )
นิยายเรื่องนี้เกิดจากเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ทั้งชื่อ สถานที่ต่างๆ ไม่มีอยู่จริง
อาจมีเนื้อหารุนแรง ทั้งคำพูด การปากหมาของตัวละคร ต่างๆ ในบางตอนขอนักอ่านทุกท่านใช้วิจารณญาณในการเสพ
เรื่องนี้กำลังขัดเกลา เรียบเรียงใหม่ ยังมีคำผิด เนื้อหาอาจดิ้นเล็กน้อย รูปที่ใช้เป็นเพียงแค่ใช้ไปก่อนถ้าจบจะรีบหาคนออกแบบปกและจะรีบเปลี่ยนทันที พร้อมกับรีไรท์แก้ไขคำผิด
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องหวาน คลั่งรัก มีหน่วงและมีฉาก NC ที่เน้นไปทางอารมณ์ความรักของทั้งคู่อย่างที่ควรจะเป็น (ถ้ามีเต็มสูบดังนั้นนักอ่านอายุต่ำกว่า 20 ปีควรได้รับการแนะนำ)
Guest
