ต้องทำยังไงสามีตัวร้าย ถึงจะอย่ากับฉัน(ฮาเร็ม

"นี่คือจดหมายหย่าค่ะท่านดยุค รบกวนประทับตราลงไป...."

ใช่แล้ว...ถ้าชายเบื้องหน้าของฉัน ประทับตราลงไปบนจดหมายหย่าฉบับนี้แล้วละก็ นั่นหมายความว่าชีวิตของฉันมันก็จะเข้าที่เข้าทางมากขึ้น...

ฉันดันตื่นขึ้นมาอยู่ในร่างของ มาเรีย เดอ อินโทเนีย...ตัวประกอบของนวนิยายดราม่าที่เป็นต้นเหตุแห่งความฉิบหายวายป่วงทั้งหมด

ฉันตาย...อ่า..ๆไม่สิๆ มาเรียตายเพราะเธอนอกใจท่านดยุคเดอ อินโทเนีย

เป็นการนอกใจในระหว่างที่ท่านดยุคไปออกรบยาวนานถึงสามปี และชายหนุ่มที่เธอไปเผลอมีอะไรด้วยนั่นก็คือ มาเดล ลาโม อีเทอนี่...พี่ชายของนางเอก

เขาเป็นหนึ่งในองค์ชายที่ถูกบรรยายความหล่อเหลาถึงสามหน้ากระดาษเต็มๆ...

นี่เป็นสาเหตุที่ทำให้ดยุคเดออินโทเนียก่อกบฏเพราะเขาเคียดแค้นราชวงศ์ที่มาแย่งชิงภรรยาที่รักของเขา

แต่...ถ้าคุยกันดีๆ 

นี่อาจจะเรียกว่ามันคือความโชคดีหนึ่งเดียวของฉันก็ว่าได้เพราะว่าฉันย้อนเวลามาก่อนที่ท่านดยุคจะออกรบ ตอนนี้เรื่องราวมันยังไม่เกิด ถ้าหากว่าเราคุยดีๆ...

พูดคุยด้วยความเข้าใจและ...หย่ากับท่านดยุคก่อนที่เรื่องราวมันจะเกิด

นั่นน่าจะเป็นหนทางรอดเลยไม่ใช่รึไง!!

"เอียลอส!! ขังดัชเชสเอาไว้ที่ห้องนอนอย่าให้ออกมาพบเจอผู้ใด...มาเรียต้องให้ข้าเตือนสติเจ้าสักกี่ครั้งว่าตระกูลเดออินโทเนีย เราจะไม่มีการประทับตราลงไปบนหนังสือหย่า ข้าจะคิดว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นและอย่าหวังเลยที่รัก..."

เขาใช้จมูกโด่งเป็นสันของเขามาคลอเคลียที่พวงแก้มของมาเรียอย่างแผ่วเบา...

"อย่าหวังว่าดวงตาคู่นี้ของเจ้าจะได้จ้องมองใครนอกจากข้าและคืนนี้หลังจากที่ข้ากลับมาจากพระราชวังแล้ว ข้าจะมาเตือนสติเจ้าด้วยร่างกายนี้อีกครั้ง...ว่าร่างกายของเจ้ามันชื่นชอบยามที่อยู่ภายใต้ร่างของข้ามากแค่ไหน..."

สิ่งที่ไม่อาจปฏิเสธนั่นคือ...ดยุคเดออินโทเนียแซ่บมากจริงๆให้ตายเถอะ!!!

เขาคือชายนักรบที่มีดวงตาสีฟ้าที่สามารถสะกดสายตาของเธอเอาไว้ได้ ผิวที่ถูกแดดแผดเผานั่นกลับดูเข้ากันอย่างน่าประหลาดกับใบหน้าที่คมเข้ม ร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม...และในยามที่เขาครอบครองเธอ มันดี....อะ..เอ่อ

ตั้งสติหน่อยสิมาเรีย!!!

เธอจะตายแน่นอนถ้ายังไม่ยอมหย่ากับเขานะ...

อ่า...นะ..นั่นมันอะไรกัน ความหล่อเหลาที่เจิดจ้าจนแสบตานี้...

ในตอนที่คุณนักเขียนบรรยายความหล่อขององค์ชายมาเดล เธอยังคิดว่านักเขียนนี่ขี้อวยจริงๆ...และพอเธอมาเห็นใบหน้าของเขา

ความหล่อเหลาสามหน้ากระดาษนั่นคือเรื่องที่ไม่เกินจริง

หากจะเปรียบท่านดยุคเป็นหนุ่มคมเข้มที่มีกลิ่นอายของความดิบเถื่อน องค์ชายมาเดลนี่ก็คงจะเป็นคนที่หล่อแนวสะอาดสะอ้าน หล่อสะอาดเหมือนอาบน้ำทุกชั่วโมง...

อย่าว่าแต่มาเรียคนเก่าเลยที่ทนไม่ไหว เธอเองก็ไม่มีความสามารถที่จะต้านทานคนที่หล่อขนาดนี้ได้เช่นกัน...

"หากดัชเชสยังไม่มีคู่เต้นรำในค่ำคืนนี้ ได้โปรดส่งมือของดัชเชสมาให้ข้าได้หรือไม่?"

ต้องปฏิเสธ เธอมีสามีแล้วอีกทั้งนี่มันยังเป็นหนทางที่นำไปสู่ความตายนะมาเรีย

ต้องปฏิเสธเขา!!

ใช่เธอควรจะกล่าวปฏิเสธ และเธอคิดว่าตัวเองปฏิเสธเขาไปแล้วอย่างชัดเจน แล้วทำไม...

เธอถึงได้ตื่นมาในสภาพเปลือยล่อนจ้อนบนเตียงของเขาได้ล่ะมาเรีย!!!

"เมื่อคืนการตอบรับของเจ้ามันช่างน่ารักน่าชังจังเลยนะมาเรีย..."

"ลืม..มันเถอะเพคะ ลืมให้หมดและเราอย่ามาพบเจอกันอีกเลย!!"

"คงจะทำเช่นนั้นไม่ได้ เจ้าน่าจะรู้ถึงการทำสัญญาของราชวงศ์ เจ้าเป็นคู่พรหมลิขิตของข้าแล้วมาเรีย เมื่อคืนข้าและเจ้ากล่าวคำปฏิญาณต่อหน้าหินเวทมนตร์แล้ว...แน่นอนว่าเจ้าไม่อาจปฏิเสธข้าได้และข้า...จะไปคุยเรื่องนี้ในทันทีที่ดยุคกลับมาจากชายแดน"

โอเค...ตอนนี้ก็นับถอยหลังวันที่เธอจะถูกดยุคเดออินโทเนียกะซวกท้องได้เลย

.

.

.

.

คำเตือน เรื่องนี้เป็นแนวฮาเร็ม นางเอกของเรื่องมีคู่นอนหรือว่าคนรักมากกว่าหนึ่งคนขึ้นไป ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ผ่านได้เลยนะคะ

เป็นแนวสุขนิยม ดราม่ากรุบกริบ แต่จบดีแน่นอนจ้า 

มาเป็นกำลังใจให้มาเรียได้นะคะว่าน้องจะสามารถหย่ากับท่านดยุคได้รึเปล่า?

ขอบคุณทุกการติดตาม ขอบคุณที่ผ่านมาพบเจอผลงานของไรท์

ฝากกดหัวใจ กดติดตาม กดเพิ่มเข้าชั้นเอาไว้ด้วยน้า