ของเล่นจอมบงการ (คุณคลาร์ก & หนูมะปราง)
คลาร์ก มาร์ติเนซ วัย 35 ปี
เจ้าพ่อวงการธุรกิจอสังหาริมทรัพย์
มะปราง ปริยาภัทร สุนทรอิสรา วัย 21 ปี
นักศึกษาชั้นปีที่ 4 มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง
เพราะความจนและหนี้สินจำนวนมหาศาลที่บิดาสร้างขึ้น
ทำให้เธอจำต้องอยู่ในสถานะ 'ของเล่นบนเตียง' ของผู้ชายร้ายกาจคนนั้น
โปรยปราย (1)
"หน้าที่ของเธอมีแค่อย่างเดียวคือการทำให้ฉันสนุก แล้วเธอจะได้ทุกอย่างที่ต้องการ"
"แล้วถ้า...หนูทำไม่ได้ล่ะคะ" ถามเขาเสียงสั่น ลมหายใจหอบกระชั้นยามเมื่ออาภรณ์ชิ้นสุดท้ายหลุดไปจากสะโพกเล็ก
"ฉันรู้ว่าเธอทำได้ อยู่ที่ว่าเธอจะกล้าทำมันรึเปล่า จริงมั้ยคนสวย..."
"คุณคลาร์กคะ คือหนู...หนูกลัว หนูยังไม่เคย...เอ่อ...ไม่เคย..."
"ฉันรู้และสัญญาว่าจะสอนเธอเอง เริ่มจากตรงนี้..."
น้ำเสียงแหบพร่ามาพร้อมฝ่ามือหยาบกระด้างที่ค่อยๆ ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังบอบบางและเปล่าเปลือย ก่อนที่ริมฝีปากหยักลึกจะทาบลงบนลำคอขาวผ่องแล้วดูดเม้มเบาๆ
เพียงแค่นั้นก็ทำให้ 'ของเล่น' อย่างเธอสะดุ้งสุดตัว...
******************************************************************
โปรยปราย (2)
“ถอดผ้าขนหนูที่น่ารำคาญนั่นออกแล้วลงมาทำหน้าที่ของเธอได้แล้วมะปราง” เขาบอกอีกครั้งเมื่อเห็นเธอยังยืนลังเลอยู่ที่เดิมไม่ยอมขยับไปไหนเสียที
“เอ่อ...แต่ตรงนี้มันไม่มีผนังกั้นเลยนะคะ ถ้าหนูถอด...คือ...หนูมีแค่ผ้าขนหนูตัวนี้ตัวเดียว”
เธอหันไปมองวิวสวยรอบๆ กายด้วยความวิตกกังวล เกรงจะมีคนอื่นได้เห็นสิ่งที่เธอไม่เคยคิดจะเปิดเผยกับใครเว้นแต่คนที่แช่ตัวอยู่ในอ่างขนาดใหญ่ตอนนี้
“เธอคิดว่าฉันยอมเสียค่าที่พักคืนละเจ็ดหลักเพื่อจะให้คนอื่นมาชื่นชมผู้หญิงของฉันหรือไง ถึงที่นี่จะเปิดโล่งแต่ก็มีแค่ฉันเท่านั้นที่จะได้เห็นเธอในมุมนี้ หรือต่อให้จะมีใครมาเห็นเราสองคนจริงๆ เธอก็มั่นใจได้เลยว่ามันจะไม่เหลือลมหายใจไปเล่าให้ใครฟังต่อแน่นอน ตอนนี้จะลงมาดีๆ หรือต้องให้ฉันไปอุ้มมา?”
“แต่ว่า...”
คลาร์กพ่นลมหายใจด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงในสภาพเปลือยเปล่าแล้วก้าวเข้ามาหา ‘ของเล่นชิ้นโปรด’
“เด็กดื้อต้องโดนลงโทษยังไงบ้าง ไหนบอกให้ฉันฟังหน่อยซิ”
เขารวบร่างบางเข้ามาในอ้อมแขนแล้วกอดรัดเธอแน่น ให้เธอรู้ว่าเขากำลังตื่นตัวขนาดไหน
“โดน...เอ่อ...โดน...ทั้งคืนค่ะ” ปริยาภัทรบอกด้วยใบหน้าแดงก่ำ ส่วนคนมองก็เริ่มอารมณ์ดีขึ้นมาเมื่อเห็นท่าทีขัดเขินที่แสนน่ารักนั้น
“งั้นตอนนี้จะยอมถอดได้หรือยัง...หืม?”
***************************************************************************************
โปรยปราย (3)
วินาทีที่ได้เห็นหน้าเด็กหญิงตัวน้อย คลาร์กก็รู้ได้ทันทีว่านี่คือสายเลือดของเขา และแม่ของลูกก็ไม่มีทางเป็นคนอื่นไปได้ นอกจากอดีตของเล่นบนเตียงชิ้นโปรดคนนี้
“เธอใจร้ายมากนะมะปราง ทำไมถึงไม่ยอมบอกเรื่องลูกของเรา”
“คุณมั่นใจได้ยังไงคะว่าเด็กคนนี้เป็นลูกคุณ ทั้งที่เราไม่ได้เจอกันมาเกือบปีแล้ว บางทีหนูอาจจะ...อาจจะมีคนอื่นไปแล้วก็ได้”
“ถ้าเธอกล้าพูดแบบนั้น งั้นฉันจะพาลูกไปตรวจดีเอ็นเอ แต่บอกไว้ก่อนนะ ถ้าผลออกมาว่าเค้าเป็นลูกของฉันจริงๆ เธอจะไม่มีวันได้เห็นหน้าลูกอีกตลอดชีวิต นอกจากเธอจะยอมรับมาตอนนี้แล้วเราก็กลับไปอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม”
“จะให้หนูกลับไปอยู่ในฐานะอะไรคะ เมียน้อย เมียเก็บ หรือแค่ของเล่นเหมือนเดิม”
สายตาที่มองมาอย่างน้อยเนื้อต่ำใจไม่ได้ทำให้เขาหงุดหงิดเลยสักนิด กลับนึกเอ็นดูจนอยากดึงเธอเข้ามากอดแน่นๆ มากกว่า
“ใช่ เธอจะเป็นของเล่นชิ้นโปรดเพียงชิ้นเดียวของฉัน” เขามองเธออย่างสื่อความหมาย แต่คนขี้งอนเหมือนจะยังไม่เข้าใจเลยสักนิด
“ไม่ค่ะ หนูไม่อยากเป็นของเล่นของคุณอีกต่อไปแล้ว”
เธออุ้มลูกขึ้นมาจากรถเข็นเพื่อจะเปลี่ยนให้ไปนั่งบนรถแทนเพราะไม่อยากเห็นหน้าของเขาอีก แต่คลาร์กกลับแย่งลูกไปหน้าตาเฉยแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เธอไม่คุ้นเคยนัก
“งั้นตำแหน่งเมียสุดที่รักล่ะ เมียที่จะมีทั้งงานแต่งอลังการและทะเบียนสมรสถูกต้องตามกฎหมายเธอสนใจรึเปล่า มะปราง...”