“ทำอะไรพี่กร”
“ทำอย่างที่เธอชอบไง”
“แก้มชอบอะไร ปล่อยนะ”
“อย่ามาแสดงว่าใสซื้อหน่อยเลย”
“ถ้าคุณพูดไม่รู้เรื่องก็ปล่อยคะ”
“คุณอะไร พี่บอกให้เรียกพี่ว่ายังไงจำไม่ได้หรือไง”
แก้มใสผลักมังกรเพื่อให้ตัวเองเป็นอิสระ แต่ก็เปล่าประโยชน์เพราะเธอออกแรงไปเท่าไรก็เหมือนเขาจะไม่ขยับเขยื้อน
“แรงแค่นี้ทำอะไรพี่ไม่ได้หรอก”
“ปล่อย”
“ไม่ปล่อย”
“แล้วพี่กรจะเอายังไง”
“อย่าไปให้ท่าผู้ชายไปทั่ว”
“แก้มเปล่านะ”
“หึ ต่อหน้าทำเป็นใสซื่อลับหลังก็ทำอีกอย่างชอบปั่นหัวผู้ชาย”
“ใช่แก้มจะอ่อยผู้ชายทุกคนในโรงเรียนเลยยกเว้นคุณคนเดียว” แก้มใสโมโหมังกรที่เขายัดเยียดให้เธอเป็นผู้หญิงอย่างว่าให้ได้
เลยตอบประชดกลับไปโดยที่ไม่รู้ว่าคำพูดของเธอเป็นเหมือนเชื้อเพลิงชั้นดีที่ราดลงในไฟที่มันกำลังคุกกรุน
“คุณงั้นเหรอ ยกเว้นคุณงั้นเหรอ รังเกียรติพี่มากใช่ไหม ได้”
มังกรจูบแก้มใสด้วยความโมโหยิ่งเธอดิ้นเขาก็ยิ่งออกแรง เธอเบี่ยงหน้าหนีเขาก็ตามเพื่อปราบพยศเธอให้อยู่หมัด จนแก้มใสเริ่มเหนื่อยและอดสูในชะตากรรมตัวเอง ปล่อยให้น้ำตารินไหล มังกรได้สัมผัสน้ำตาของแก้มใสก็พลันได้สติ
“พี่ พี่ ขอโทษนะแก้ม”
Guest
