“เพี๊ยะ!!”
“ยัยผู้หญิงหน้าด้านหัวขโมย!!..อยากเป็นเมียของฉันจนตัวซีดตัวสั่น ถึงกับขโมยของๆคนอื่นจนได้มาแต่งงานกับฉัน และวันนี้เธอจะต้องชดใช้ในสิ่งที่เธอทำ นั่นก็คือ..ไปให้พ้นหน้าและไปให้พ้นจากชีวิตของฉันซะที!!”
“ฉันบอกกับคุณไปกี่ครั้งแล้วว่าฉันไม่ใช่หัวขโมยและไม่เคยขโมยของๆใคร!!..แล้วคุณจะให้ฉันไปไหน..ฉันเป็นเมียของคุณนะ!!”
“เพี๊ยะ!!”
“หึ..ฉันก็ไม่ได้เลือกเธอมาเป็นเมียของฉันตั้งแต่แรกอยู่แล้วไม่ใช่รึไง?!..ในเมื่อเราไม่อาจที่จะหย่าขาดจากกันได้ งั้นเธอก็ไสหัวไปอยู่ที่ไร่ชนบทนั่นซะ!!”
“แต่ถึงยังไง..ฉันก็ได้ชื่อว่าเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฏหมายของคุณอยู่ดี แล้วฉันจะไปอยู่ที่นั่นได้ยังไง?!..เพราะตอนนี้ฉันกำลังตั้งท้องลูกของคุณอยู่!!..หากฉันไปอยู่ที่ชนบทกันดารอย่างนั้น แล้วฉันกับลูกจะอยู่กันยังไง?!”
“อยู่ไม่ได้ก็ตายไปซะสิ!!..ตายไปทั้งแม่ทั้งลูกเลยยิ่งดี เพราะฉัน..ก็ไม่เคยต้องการพวกเธอแม่ลูกอยู่แล้ว และเธอต้องอยู่ที่นั่นไปจนวันตายอย่าได้คิดที่จะย่างกรายออกมาจากที่แห่งนั้นเป็นอันขาด หากฉันรู้แม้แต่เพียงนิดว่าเธอขัดคำสั่งของฉัน รับรองได้เลยว่าเธอได้ตายทั้งแม่ทั้งลูกแน่ๆ”
นี่คือสามีของฉัน ตั้งแต่แต่งงานกันมาเขาไม่เคยรักหรือให้เกียรติฉันในฐานะเมียของเขาเลย