โกกิลา การเวก

ยามไร้เด็ดดอกหญ้า         แซมผม พระเอย 

หอมบ่หอมทัดดม                     ดั่งบ้า 

สุกกรมรำดวนชม                     เชยกลิ่น พระเอย 

หอมกลิ่นเรียมโอ้อ้า                  กลิ่นแก้วติดใจ ฯ 

น้ำตาของหม่อมกาเหว่าไหลเป็นสาย มือน้อยไม่อาจทานน้ำหนักของจดหมายแผ่นบางได้อีกต่อไป จนต้องทอดวางลงบนหน้าตัก ร่างกายสั่นสะท้านเพราะแรงสะอื้น 

โอ้ทูลกระหม่อมของเมีย อกเอ๋ยจะขาดรอนเสียในยามนี้ คำรักที่พร่ำพลอดกับหญิงอื่น ดังมีดกรีดแทงบนดวงใจก็มิปาน 

ไหนเล่าคำมั่นสัญญาที่เคยเอ่ย ไหนเล่าคำรักที่เคยกล่อมนอน ไหนเล่าอ้อมแขนที่เคยตระคองกอด ไหนเล่าเสน่หาอันเคยหวานชื่น 

........................... 

หากมิรักมิไยดี เมียนี้จะขอลา หมดอาลัย 

ยกมือพนมอธิษฐานจิต เกิดชาติหน้าฉันใด ขอให้สุขของข้าอย่าได้ขึ้นกับชายใดอีกเลย 

อย่าได้เกิดร่วมแผ่นดิน หากต้องร่วมแผ่นดินก็ขอให้อย่าได้พบพาน หากต้องพบพานขอให้ไม่รู้จัก หากต้องรู้จักขอให้อย่าเกิดเสน่หา ให้ต้องเกี่ยวพันเป็นกรรมต่อกัน 

บุญและกรรมของข้ากับท่านชายที่เคยผูกพัน ขอให้ขาดสิ้นกันนับแต่บัดนี้ ---