รักร้าย...อุบายรัก

 “ยินดีต้อนรับสู่ไร่ริมชล” เสียงอันทรงอำนาจเอ่ยขึ้นพร้อมกับเสียงประตูไม้ปิดลงไม่เบานัก 

               ณิชาสะดุ้งจนตัวโยน หันหลังกลับมามองตามเสียงทันที และเธอก็ต้องรู้สึกตกใจเพราะผู้ที่กำลังเดินสาวเท้าเข้ามาหาเธอก็คือรชานนท์ 

               “คุณ! คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” ณิชาเอ่ยถามด้วยความรู้สึกสงสัย เท้าก็ก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆ  

               “แล้วทำไมผมจะมาที่นี่ไม่ได้ล่ะ ก็ที่นี่มันเป็นที่ของผมนี่นา” รชานนท์บอกอย่างเป็นต่อ ตามองณิชาอย่างผู้ชนะ 

               สุดท้ายเขาก็ชนะ 

               “ที่นี่เป็นของคุณอย่างนั้นหรือ” 

               “ใช่” รชานนท์ตอบรับเพื่อย้ำความมั่นใจให้หญิงสาว 

               “ฉันขอลาออก” ณิชาพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น เธอไม่ยอมทำงานให้กับผู้ชายอย่างเขาเด็ดขาด 

               “เสียใจ เพราะคุณเซ็นสัญญาเรียบร้อยแล้ว และที่สำคัญคุณก็รับเงินค่าจ้างล่วงหน้าไปเรียบร้อยแล้วด้วย ตอนนี้คุณเป็นพนักงานของไร่ริมชล” 

               “ไม่ค่ะ ฉันจะลาออกและฉันก็จะหาเงินมาใช้หนี้คุณทุกบาททุกสตางค์” ณิชาบอกเสียงเข้ม ตอนนี้เธอถอยหลังไม่ได้อีกแล้ว เพราะหลังของเธอชนเข้ากับประตูห้องนอน 

               รชานนท์เดินเข้าไปหยุดอยู่ชิดร่างบอบบางของณิชา มือทั้งสองข้างเท้าอยู่บนประตูไม้เพื่อล็อกไม่ให้หญิงสาวหนีไปไหนได้อีก 

               “เสียใจ เพราะผมไม่อยากได้เงินของคุณ แต่ที่ผมอยากได้น่ะคือตัวคุณณิชา”