แพทริคจะทำเช่นไรเมื่อกว่าจะรู้ตัวว่ารักหมดหัวใจก็เสียเธอไปแล้วเขาจะตามหัวใจคืนมาได้ยังไงเมื่อใจเธอไม่เหมือนเดิม เมื่อสิ่งที่เขาทำมันทำร้ายเธอให้เจ็บปวดแสนสาหัส
“แพทริค ถ้าเรายังไม่ยอมไปตามหาหนูสิริกัญญา”
“ก็อย่าหวังว่าแม่จะให้อภัยเรา”
“แม่ครับแค่เด็กนั่นหนีกลับเมืองไทย แม่ก็คิดว่าเป็นเพราะผมเหรอครับ”
“ใช่ อย่าคิดว่าแม่ไม่เห็นนะแพท”
“เราเข้า ๆ ออก ๆ ห้องหนูสิริกัญญากี่ครั้ง อย่าคิดว่าแม่ไม่รู้”
“แม่บอกให้เราออกไปอยู่คอนโด แต่เราก็ยังแอบเข้าหาเขา”
“คุณแม่เห็น!”
“ใช่ แม่เห็น”
“และแม่ไม่แปลกใจเลยที่หนูสิริกัญญาจะหนีกลับก่อนกำหนด”
“แม่รู้ได้ยังไงว่าเขาหนี”
“เขาอาจจะไปอยู่กับผู้ชายที่เข้ามาจีบเขาสักคนก็ได้”
เพียะ
“แม่! ตบผมทำไม”
“ตบนี้เพื่อให้เราตาสว่าง แต่เชื่อเถอะคนอย่างเราไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาหรอก”
“สาย พาฉันกลับห้อง” วาสนาหันไปมองคนสนิทก่อนจะยื่นมือไปจับที่แขนคนสนิทก่อนจะหันมามองลูกชายคนเดียวอีกครั้ง
“ถ้าเราลดทิฐิลงมาสักนิด เราจะเห็นอะไรมากกว่านี้”
“จำคำแม่ไว้ ลูกสะใภ้ของวาเรนเรียส คือหนูสิริกัญญาคนเดียวเท่านั้น” พูดจบวาสนาก็เดินออกไปโดยไม่สนใจว่าลูกชายคนเดียวของเธอจะมีสีหน้าเช่นไร
“ฮึ เธอทำอะไรกับแม่ของฉันยายมิจฉาชีพ”
“ฉันจะไม่มีวันตามเธอกลับมาเด็ดขาด”
“บอสครับ เอกสารที่นายสั่ง เราได้มาแล้วครับ”
“เอามาดูสิ”
“สูติบัตร? ทำไมไม่มีชื่อพ่อเด็ก”
“คุณสิริกัญญาเธอไม่ได้แจ้งไว้ครับ”
“แล้วเด็ก”
“เด็กผู้ชายครับ ตาสีเทา” คิ้วเข้มยกขึ้นเมื่อได้ยินเรื่องที่เลขาแจ้งมา
“แล้วผู้ชายคนนั้น ชลธี”
“เพิ่งจะแต่งงานเมื่ออาทิตย์ก่อนครับ”
“มันยอมแต่งงานกับเมียคนอื่นได้ยังไง”
“เอ่อ คุณชลธีแต่งงานกับน้องสาวคุณสิริกัญญาครับ”
“อะไรนะ”
“ชิ! สิริกัญญาเธอกล้าหลอกฉัน”
“แล้วบอสจะทำยังไงต่อครับ”
“ไปเมืองไทย”
Guest
