ตระกูลอ๋องผิงหย่วนผู้ภักดี ทั้งหมดล้วนถูกสังหารในสนามรบ
เหลือทิ้งไว้เพียงอ๋องหนุ่มผิงหย่วนพร้อมทรัพย์สมบัติมากมี
ทั้งความภักดีและเสียสละ แต่กลับยากที่จะปรนนิบัติ
แท้จริงแล้วใจอ๋องผิงหย่วนเองก็อยากจะตายไปเสีย! ! !
บรรพบุรุษเหล่านี้ล้วนเป็นวีรบุรุษผู้สามารถต่อต้านกองทัพศัตรูนับล้าน...
จนกระทั่งวันหนึ่ง แม่นางเสิ่นมาที่จวนอ๋อง อ๋องผิงหย่วนกลับมาจากออกรบ
จึงพบว่าเหล่าทหารหลายล้านนายของกองทัพศัตรู
ถูกแม่นางเสิ่นเกลี้ยกล่อมและกลายเป็นพันธมิตรของกองทัพเราไปเสียแล้ว
อ๋องผิงหย่วนรู้สึกถึง สีของท้องนภาที่เป็นสีฟ้า รู้สึกถึงลำน้ำใส
ภายในจวนเต็มเปี่ยมไปด้วยกลิ่นอายแห่งฤดูใบไม้ผลิ
“เช่นนั้น เจ้าก็เล่านิทานให้ข้าฟังสักหน่อยดีหรือไม่?”
เล่ห์เหลี่ยมของเจ้าเด็กไร้ยางอายนี้ตั้งแต่เล็กจนโตไม่เปลี่ยนเลยแม้แต้น้อย เขาเองเช่นกัน