มารดาหน้าโง่คนนั้นได้ตายไปแล้ว
(ทดลองอ่าน ลงเฉพาะตอนที่ 1- 13)
ความสุขมักจะสั้น เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ภายหลังจากแต่งงานเข้ามาอยู่ในครอบครัวของสามี ครึ่งปีต่อมาสามีของเธอต้องไปเป็นทหารแทนพี่ชายคนโต จำใจทิ้งให้เธอที่ท้องแก่ใกล้คลอดเอาไว้กับครอบครัวของเขา และรับปากว่าจะส่งเงินมาให้ทุกเดือน
นับแต่นั้นชีวิตที่เธอเคยวาดฝันว่าจะได้อยู่กับสามีอย่างมีความสุขก็ดิ่งลงเหวในทันที แม่สามีไม่เคยให้เงินเดือนทหารของสามีที่ส่งมาให้เธอทุกเดือนแก่เธอแม้แต่เฟินเดียว
ลูกแฝดสามยิ่งน่าสงสารเข้าไปใหญ่ ตัวดำ ตาเหลือง ผอมจนหัวโต
แต่นรกที่แท้จริงได้มาเยือนเมื่อมีจดหมายมาแจ้งว่า สามีของเธอได้เสียชีวิตลง แล้วทางกองทัพจะดำเนินการส่งเงินค่าชดเชยให้แก่ครอบครัวในภายหลัง
แม่สามีไม่ต้องการแบ่งเงินให้แก่ลูกสะใภ้และเด็กๆ ที่ไร้ประโยชน์ ที่วันๆ เอาแต่กิน แต่ไม่สามารถช่วยงานอะไรได้ พวกเขาได้ตัดสินใจไล่เธอและลูกๆ ออกจากบ้านในทันที
เธอกอดลูกร้องไห้น้ำตานองหน้าอ้อนวอนพ่อแม่สามีและพี่สะใภ้ แต่กลับไม่มีใครเห็นใจเธอแม้แต่คนเดียว ลูกสาวลูกชายสามคนของเธอกอดเธอร้องไห้กระจองอแง ก่อนจะเป็นลมไป
เธอตื่นขึ้นมาอีกครั้ง แต่มันจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
ปัญหามีอยู่ว่าเรื่องนี้มันดันไม่ใช่ชีวิตของเธอน่ะสิ
นี่มันนิยายรักจีนยุค 70 เรื่องแรก ที่เธอเพิ่งหัดเขียนได้ไม่นาน เพราะว่าตกงานมาสามปีหลังโควิดระบาด เธอแค่โหมปั่นงานติดต่อกันหลายวัน ว่าจะพักสายตาสักหน่อย สุดท้ายตื่นมาเจอเด็กแฝดสามนั่งร้องไห้บนตัวเธอยั้วเยี้ย และสถานการณ์ที่ดูคุ้นๆ ชอบกล
บัดซบ! นี่มันนิยายที่เธอกำลังเขียนอยู่นี่นา
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 และฉบับเพิ่มเติม 2558
Guest
