คำสบประมาทของเขาที่สาดใส่เธอเมื่อครั้งเธอยังเด็ก ผลักดันให้พศิกาตั้งปณิธานอย่างแรงกล้าว่าจะกลับมาเอาคืนชายหนุ่มเจ้าของวาจาร้ายกาจที่เป็นเสมือนฝันร้ายของเธอตลอดสิบปีให้สาสม เธอจะล่อลวงยั่วยวนให้เขาหลงรักและยอมสยบอยู่แทบเท้า จนเมื่อเธอพอใจก็จะสลัดเขาทิ้งอย่างไม่คิดไยดี แต่โอบกิจก็ไม่ใช่หมูที่จะยอมให้เธอเชือดแล้วทิ้ง... ท้ายที่สุดแล้วใครจะเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำให้เกมเสน่หาก็มาลองดูกัน!
“เรื่องของเรามันจบแล้ว พี่อิฐไม่เก็บเรื่องของเราเป็นความลับแล้ว วุ้นก็ไม่มีอะไรจะข้องเกี่ยวกับพี่อิฐอีก”
เธอจ้องเขาตาเขม็งโกรธเขาจนสั่น
“จะต้องเก็บความลับไปเพื่ออะไร ในเมื่อแมวขโมยที่จ้องจะงาบเมียมันมีเต็มไปหมด” เขาเดินต้อนในขณะที่พศิกาเดินถอยหลัง “รู้ไหมว่าพี่อึดอัดแค่ไหนที่ต้องคอยมาอยู่ในสถานะลับลับนี่ ทำเหมือนตัวเองเป็นชู้ต้องมาลักกินขโมยกิน ทั้งที่นอนกับเมียตัวเอง ทั้งที่ตัวเองเป็นผัวสถานะถูกต้องแต่ต้องมาหลบซ่อนเหมือนเล่นชู้กับเมียชาวบ้าน น่าสมเพชสิ้นดี”
“พี่อิฐอย่ามาใช้คำแบบนี้กับวุ้นนะ วุ้นไม่ได้เป็นเมียพี่อิฐ!”
พศิกาตวาดขึ้นเพราะทนฟังถ้อยคำแสลงหูที่เขาพูดออกมาไม่ได้
“จะไม่ใช่เมียได้อย่างไง นอนเอากันทุกคืน ไม่ให้เป็นผัวเป็นเมียกันจะให้เป็นอะไร!”
“ปากสกปรก!”
พศิกาหยิบของที่สามารถหยิบได้ใกล้มือปาใส่ชายหนุ่มที่เอาแต่เดินเข้าหาเธอด้วยท่าทีที่คุกคามน่ากลัวให้เขาหยุด แต่เมือใหญ่ของเขาก็ปัดของเหล่านั้นตกพื้นไปหมด
“เออ พอบอกว่าเป็นผัวเป็นเมียกันก็ว่าปากสกปรก จะให้นิ่งเป็นควายโดนเมียสวมเขาให้อยู่ได้ใช่ไหมถึงจะถูกใจ ทีปล่อยให้ผู้ชายคนอื่นมันถึงเนื้อถึงตัวหลอกให้มันมีความหวังนี่สะอาดมากนักใช่ไหม นี่ถ้าไปช้าอีกนิดจะจูบกันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว”
ชายหนุ่มกระชากตัวหญิงสาวเข้ามาไว้ในอ้อมกอดในที่สุด แต่คนตัวเล็กทั้งทุบทั้งผลักเขาแต่ร่างของเขาก็ไม่สะดุ้งสะเทือนแม้แต่น้อย
Guest
