
“ หยุดร้องสักที มันน่ารำคาญรู้ไหม!”
“ ฮึก~ คุณหิรัญก็ปล่อยผักหวานสิคะ ผักหวานจะได้ไปไกลๆไม่ให้คุณหิรัญรำคาญ ”
“ ไปไกลๆหรอ? ไกลแค่ไหนเธอมันก็น่ารำคาญสำหรับฉันอยู่ดีนั่นแหละ ”
“ ฮือ~ ”
“ น้ำหน้าอย่างเธอจะไปไหนรอด”
คำพูดที่แสนจะดูถูกของชายหนุ่มที่ทำให้น้ำตาของหญิงสาวในอ้อมกอดร้องไห้หนักขึ้นไปอีก เพราะความจริงมันก็คงเป็นอย่างที่เขาพูด ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ต้องทนอยู่ในสภาพน้องสาวบุญธรรมที่พ่วงไปด้วยตำแหน่งที่ระบายอารมณ์ของเขาอยู่แบบนี้
หิรัญ หิรัญสกุล เจ้าของไร่ชาที่ใหญ่ที่สุดในภาคเหนือ เขาเติบโตมาในครอบครัวที่เพียบพร้อมทั้งเงินทองและหน้าตาทางสังคม แต่ทุกอย่างก็เริ่มทำให้ความรู้สึกของเขาเปลี่ยนไปเมื่อมีใครคนหนึ่งเข้ามาในครอบครัว ผักหวาน เด็กสาวที่แม่ของเขารับมาอุปการะในฐานะลูกคนหนึ่งหลังจากที่พ่อของเขาเสียชีวิตไปได้ไม่นาน
ผักหวาน เพชรรำไพ หิรัญสกุล สาวน้อยที่ถูกเอามาเลี้ยงในครอบครัว หิรัญสกุล แม้เธอจะถูกเลี้ยงดูอย่างดีในฐานะของลูกสาวแต่ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเมื่อแม่บุญธรรมที่รับเลี้ยงเธอนั้นได้เสียชีวิตลงด้วยอุบัติเหตุในคืนที่ท่านออกไปตามหาเธอในไร่ชา นั่นทำให้เธอยังคงรู้สึกผิดคิดว่าตัวเองเป็นต้นเหตุของการเสียชีวิตของท่านตามที่ถูกชายอีกคนพูดกรอกหูทุกครั้งที่พบหน้า
นิยายเรื่องนี้มีความรุนแรงทางเพศและการใช้ภาษา โปรดใช้วิจารญาณในการอ่าน อาจมีฉากที่ก่อให้เกิดความกระทบกระเทือนทางจิตใจ หากไม่ชอบโปรดเลื่อนผ่าน
นิยายเรื่องนี้เป็นทรัพย์สินทางปัญญาห้ามลอกเลียนแบบ
ทุกเหตุการณ์และตัวละครเกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง ไม่ได้พาดพิงถึงใครทั้งสิ้น
ขอขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุน🙏
Guest
