นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาเหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป พฤติกรรมของตัวละครอันไม่ควรปฏิบัติตามฉากทำร้ายจิตใจบรรยากาศของเรื่องเป็นสิ่งที่ผู้เขียนจินตนาการขึ้นมาเองทั้งหมด ควรใช้วิจารณญาณในการอ่านเป็นอย่างยิ่ง
*********
พ่อภพ
อายุ 24 ปี
เป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของเศรษฐีไกร เป็นผู้มีความสามารถในวิชาดาบ แลยังเป็นผู้สืบทอดวิชาช่างทำทองของตระกูล
"แม่หญิงที่ข้ารักต้องมาพรากจากข้าไป นั่นเป็นเพราะเจ้าคนเดียว!!! โปรดจงรู้ไว้ว่าหญิงในสวรรค์บุรีที่ข้าเกลียดที่สุดนั่นก็คือเจ้าสบันงา"
แม่หญิงสบันงา
อายุ 18 ปี
สาวน้อยจากเชียงเงินผู้ตามบิดามาตั้งรกรากในอโยธยา นอกจากจะมีฝีมือในการทอผ้าแล้ว ความงามแลน้ำใจยังเป็นที่เลื่องลือไปทั่ว
"หากการเกลียด ชิงชังข้า มันจักทำให้ความโกรธของพี่มันเบาลงได้บ้าง ข้าก็ยินดี แต่อย่าทำร้ายใครอีกเลย"
*****
ชื่อตัวละคร สถานที่ เป็นแค่สิ่งสมมุติ ไม่มีอยู่จริง สงทุกสิ่งเกิดจากจินตนาการของผู้เขียนเองนะคะ
******
"ข้าอยากจะฆ่าเอ็งให้มันตายด้วยน้ำมันของข้าเสียแต่ตอนนี้เลยสบันงา....ทำไม!....ทำไม!" มือหนาจับไหล่บางเขย่าจนตัวโยน
"ข้าขอโทษ...ข้าขอโทษ" นางพนมมือไหว้ด้วยความรู้สึกผิดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมบอกความจริงแก่พ่อทัพไปเพื่อช่วยเหลือทุกคนบนเรือน
"ที่เอ็งบอกไอ้ทัพให้มันรู้เรื่องนี้เพราะว่าเอ็งรักข้าใช่ไหม?!... เอ็งจงใจบอกให้มันมาชิงตัวแม่บัวไป เพราะเอ็งทนไม่ได้ที่แม่บัวกับข้ารักกันใช่หรือไม่?"
"ไม่ใช่นะเจ้าคะ ข้าไม่ได้รักท่านแล้ว แลไม่เคยคิดจะทำเยี่ยงนั้นจริงๆ"
"เอ็งโกหก!!...ได้...ในเมื่อเอ็งต้องการแบบนี้ ข้าก็จะสนองให้ แต่จงรู้เอาไว้ว่า สิ่งที่ข้าทำลงไปมันไม่เคยเกิดขึ้นจากความรักแม้เพียงเสี้ยวเดียว จำเอาไว้!!"
..........