เมื่อไหร่จะพอ... [จบแล้วมีอีบุ๊ก]

​ 

เมื่อไหร่จะพอ... 

​ 

 

มล. ชนินทร์ วรเกียรติ์สกุล (ใหญ่) อายุ 34 ปี  

(ชะ–นิน) 

​ 

ญาตา วรเกียรติ์สกุล 30 ปี 

][ 

ญาณิน วรเกียรติ์สกุล ณ อยุธยา ( 7 ขวบ) 

][ 

มล. ชวินทร์ วรเกียรติ์สกุล (เล็ก) อายุ 30 ปี  

ตัวอย่าง... 

"ฉันขอแค่เรื่องเดียว ทำไมไม่รักษาสัญญาคะ..." ว่าน้ำตาหลั่งริน เธอไม่เคยขออะไรเขาเลย  

"_" มองด้วยสายตาเย็นชา ไร้ซึ่งความรู้สึกผิด  

"อึก ถ้าเกิดว่าลูกเห็นจะทำยังไงคะ หนูณินยังเด็กมาก เธอแยกแยะอะไรไม่ออกหรอกนะคะ" ร่างบางขยับเข้าหา เธอเอื้อมมือออกไปหมายจะคว้าฝ่ามือหนา แต่เขากลับชักมือหนี 

"งั้นเธอกับลูกก็ออกไปอยู่ที่อื่น จะได้ไม่เห็น" รูม่านตาเบิกกว้าง พูดอย่างนี้ก็ไม่ต่างกับกำลังไล่เธอกับลูกออกจากบ้าน ญาตาน้ำตาไหลพราก ยกหลังมือเช็ดไม่ทัน  

"แล้วจะให้ไปอยู่ไหนคะ ฮึก คุณใหญ่จะให้ตากับลูกไปอยู่ไหนคะ"​  

------- 

เกียมทิชชูยาว ๆ เลยค่ะ  

เกียมด่ายาว ๆ เอาให้มันปากไปเลยค่ะ  

หลังจากเราดื่มด่ำกับผู้ชายแสนดีมาแล้ว  

เลซี่มีเหตุจำเป็นต้องใช้เงินเลยรีบมาก ๆ ค่ะ ฮ่า ๆ ว่าจะเขียน อลินกับแผ่นดินก่อน แต่รายนั้นเป็นเรื่องยาวมากกกก เลยพักก่อนค่ะ แต่ว่าระหว่างนี้ก็เขียนอยู่นะคะ  

ส่วนเรื่องนี้จะเป็นเรื่องกลาง ๆ ไม่ยาว ไม่สั้น  

วางจำหน่าวยอีบุ๊กไม่เกินสิ้นเดือนนี้ แต่ระหว่างนี้อยากให้ช่วยคอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ  

ฝากกดเข้าชั้น กดหัวใจ ให้ด้วยนะคะ