" ฉันไปเรือนไม่กี่ปีแล้วจะรีบกลับมาหา รอฉันนะแก้ว"
"เจ้าค่ะ แก้วจะรอคุณอรรถที่เรือนนี้ คุณอรรถรีบกลับมานะเจ้าคะ"นั่นคือคำสัญญาที่แก้วให้ไว้กับคุณอรรถก่อนที่ท่านจะไปเรียนที่เมืองฝาหรั่ง
"นี่คือเงืินของเอ็ง และนั่นก็คือสัญญาทาส ไปจากพ่ออรรถซะ"แก้วมองสัญญาทาสของตนกับเบี้ยอัดที่คุณหญิงกลินจันทร์ให้มา ถึงกับร้องไห้ คุณอรรถคงโกรธมันมาแน่ที่ไม่อยู่รอท่านที่เรือนตามที่สัญญาเอาไว้
ห้าปีผ่านไป
ในที่สุดคนที่มันรอคอยก็กลับมาจากเมืองฝาหรั่งสักที จึงพายเรือมาแอบดู เผื่อจะได้เห็นหน้าคนที่มันคิดถึงอยู่ทุกวัน ไม่ไกลจากที่เรือของมันแอบอยู่มีบุรุษชายหญิงกำลังยืนคุยกันอย่างสนิทสนม ถึงจะเห็นแค่แผ่นหลังมันก็จำได้
กลับมาสักทีนะเจ้าคะคุณอีีถ บุญของแก้วมันน้อย ไม่อยู่รับใช้คุณ ส่วนลูกของเราแก้วสัญญาจะเลี้ยงดูพวกเขาสุกความสามารถของแก้ว
ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมกอดรีดด้วยน้า เป็นพีเรียตไทยเรื่องแรกของไรท์