จบ มาเฟียคนนี้เป็นของหนู
23
ตอน
2.6K
เข้าชม
6
ถูกใจ
20
ความคิดเห็น
41
เพิ่มลงคลัง
หากไม่ยอม ก็แค่..ทำให้ยัยเด็กนั่นรักเขาก็ได้นี่ ไม่เห็นจะยากเลย!

"แค่ส่งข้าวใช่ไหมคะ? หนูไปส่งแทนป้าก็ได้นะ"

 

"ขอบคุณมากนะหนูไอรีส ห้องสี่ศูนย์หนึ่งนะจ๊ะ"

 

ไอรีสส่งยิ้มให้ป้าใจ พร้อมกับรับถาดอาหารมาจากมือของป้า เธอเดินเข้าไปในโรงแรมอย่างคุ้นเคย ก่อนจะกดลิฟต์เพื่อเดินทางขึ้นไปชั้นสี่

 

สี่ศูนย์หนึ่ง

 

"ก๊อก!! ก๊อก!!"

 

"อาหารมาส่งค่ะ!"

 

"...เข้ามาเลย ไม่ได้ล็อก"

 

เธอดันประตูเข้าไป มีเสียงราวกับว่าเจ้าของห้องกำลังอาบน้ำอยู่ เธอวางถาดอาหารบนโต๊ะ ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไป

 

"เท่าไหร่!"

 

"คะ?"

 

เขาเดินออกมาจากห้องน้ำโดยมีผ้าขนหนูพันส่วนล่างเอาไว้ บนตัวของเขามันมีรอยสักมากมาย อีกทั้งบนใบหน้าตรงช่วงแก้มยังมีรอยแผลถูกฟันเป็นทางยาวถึงจมูก ถึงจะดูน่ากลัวแต่ปฏิเสธเสน่ห์ที่มากมายของเขาไม่ได้เลย..

 

รอยแผลเป็นนี้มิได้ดูเป็นตำหนิ แต่มันช่วยเสริมให้เขาดูน่าเกรงขามขึ้นมาต่างหาก

 

"...ค่าอาหารนี่ เท่าไหร่?"

 

อ่า.. เหมือนกับว่าเธอจะไม่ได้ถามป้าใจเลยว่าค่าอาหารนี่มันกี่บาท

 

"ขอโทษด้วยนะคะ พอดีว่าหนูลืมหยิบบิลค่าอาหารมาด้วย เดี๋ยวจะรีบเอามาให้ใหม่นะคะ!"

 

ไอรีสหมุนตัวเพื่อที่จะเดินออกไป แต่เขาเดินเข้ามาคว้าแขนเธอเอาไว้ พร้อมกับหยิบเงินแบงก์พันให้เธอสองใบ

 

"ไม่ต้องมาอีก..."

 

"อ่า.. ขะ.. ขอบคุณค่ะ"

 

เธอรับเงินนั่นมาพร้อมกับยกมือไหว้ขอบคุณ แต่พอเธอจะเดินจากไปก็ยังไม่ยอมปล่อยมือที่จับแขนเธอ

 

"เป็นเด็กเสิร์ฟงั้นเหรอ?"

 

"ไม่ใช่ค่ะ แค่มาช่วยเฉยๆ บางทีคุณควรจะปล่อย..มือหนู"

 

เขาปล่อยมือเธอออก ไอรีสถอนหายใจอย่างโล่งอก เธอก้มหน้าให้เขาอีกครั้ง พร้อมกับเดินไปที่ประตู

 

"กริ๊ก!"

 

ในขณะที่เธอจับลูกบิดประตูเขากลับเดินมาด้านหลังแล้วล็อกกลอน เขายืนอยู่ด้านหลังโดยที่ช่องว่างระหว่างเรามันไม่ถึงคืบด้วยซ้ำ!

 

และ..ตอนนี้เธอกำลังหวาดกลัว

 

"อ่า..มันแย่นิดหน่อย ตรงที่เธอปลุกมันให้ตื่นขึ้นมา..."

 

ปลุกอะไรกัน ปลุกอารมณ์โมโหของเขางั้นเหรอ? เธอพูดอะไรผิดกันนะ เธอก็แค่เอาข้าวมาส่งตามปกติ

 

"และ..เธออาจจะต้องเป็นคนช่วย ให้มันสงบลง"

 

ไอรีสหมุนตัวมามองหน้าของเขา

 

"บางที.. หากว่าคุณกินข้าว คุณอาจจะสงบลงก็ได้นะคะ"

 

เธอคิดว่าเธอเป็นบ่อยๆ ในตอนที่หิวมากๆ เธอจะโมโห และนั่นเรียกว่าโมโหหิว เขาคงจะโกรธที่เธอเอาข้าวมาส่งช้าสินะ!

 

ไอรีสถอนหายใจอย่างโล่งอก

 

"ไม่เป็นไร หนูเข้าใจคุณดี มานี่สิคะ"

 

"ห๊ะ!?"

 

เธอกล่าวพร้อมกับจูงมือเขาไปนั่งบนโซฟา

 

"แกงส้มไข่ปลานี่อร่อยมากเลยค่ะ คุณต้องลองชิมฝีมือป้าใจอร่อยไม่แพ้ใครแน่นอน!"

 

ยัยเด็กนี่คิดว่าคำพูดของเขาเป็นคำพูดที่เธอสามารถล้อเล่นได้งั้นเหรอวะ!!

 

"อ้าปากสิคะ"

 

เธอยกช้อนมาจ่อที่ปากของเขา พร้อมกับมองเขาด้วยสายตาที่คาดหวัง ให้ตายเถอะ! เขากำลังจะพ่ายแพ้ให้กับสายตาที่ไร้เดียงสานั่น

 

เขาอ้าปากเพื่อให้เธอตักข้าวป้อนเขา

 

"ชื่ออะไร?"

 

"ไอรีสค่ะ คุณดู..ใจดีกว่าที่คิดนะคะ"

 

"หึ ด่วนสรุปไปรึเปล่าสาวน้อย เธอเห็นบนที่นอนนั่นไหม มันมีปืนและมีดวางอยู่ ฉันอาจจะทำร้ายร่างกายเธอก็ได้.."

 

เธอไม่เข้าใจเลยว่าเขาจะพูดเพื่อตอกย้ำให้เธอกลัวเขาทำไมกัน!!

 

"อร่อมไหมคะ?"

 

"อืม ก็พอกินได้"

 

"อย่างนั้นอารมณ์ของคุณ สงบลงแล้วใช่ไหมคะ พอดีหนูนัดเพื่อเอาไว้ที่ร้านอาหาร หนูคงจะต้องไปแล้ว"

 

"แล้วถ้าไม่ให้ไปล่ะ?"

 

เธอพึ่งจะเคยเจอคนเช่นนี้เป็นครั้งแรก...

 

"แล้วคุณจะให้หนูอยู่กับคุณทำไมคะ ถ้าคุณเบื่อที่จะอยู่คนเดียว คุณลงไปด้านล่างพร้อมกับหนูไหม ที่นี่มีผับติดริมทะเลด้วยนะคะ"

 

ฟาริคมองหน้าของไอรีสอย่างถูกใจ ยัยเด็กนี่ช่างพูดดีจริงๆ

 

"ไม่ไป และก็ไม่ให้เธอลงไปด้วย!"

 

วิ่งหนีไปเลยดีไหมนะ...

 

ตอนนี้เธอนั่งอยู่ที่พื้นหากว่าวิ่งไปที่ประตู เขาอาจจะวิ่งตามไม่ทันเพราะเขานั่งอยู่บนโซฟา

 

ฟาริคเอื้อมมือมาจับมือของไอรีสเอาไว้

 

"คิดว่าจะวิ่งหนีทันงั้นเหรอ? มานั่งตรงนี้สิ"

 

เขาออกแรงดึงเบาๆ ให้เธอเดินมานั่งลงข้างเขา

 

"กินสิ บอกว่าอร่อยไม่ใช่รึไง?"

 

อ่า บางทีเขาอาจจะไม่ได้เลวร้าย อย่างที่เธอคิดก็ได้นะ ไอรีสหยิบจานขึ้นมาก่อนเธอจะตักข้าวใส่จานและนั่งกินข้าวหน้าตาเฉย

 

"ไม่กลัวแล้วงั้นเหรอ?"

 

เธอส่ายหน้าเบาๆ

 

"หนูหิวมากกว่าค่ะ และก็คิดว่าคุณคงจะเหงา มาเที่ยวคนเดียวโดยไม่มีเพื่อนแบบนี้ ไม่มีใครคบงั้นเหรอคะ?"

 

ฟาริคหัวเราะ เขาหัวเราะเสียงดังอย่างลืมตัว วันนี้เขามาเที่ยวงานวันเกิดลูกน้องของเขา แดนเนียล เขาเป็นหุ้นส่วนใหญ่ของที่นี่ พร้อมกับเป็นคนคุมพื้นที่แถวนี้ทั้งหมด

 

ฟาริค คือมาเฟียที่ปกคลุมคนจำนวนมาก มีธุรกิจที่เป็นทั้งสีขาว สีเทา และสีดำ ที่วันนี้เขาไม่มีบอดี้การ์ดเพราะเขาสั่งให้เจ้าพวกนั้นลงไปสนุกที่ผับ ไหนๆ วันนี้ก็เป็นวันหยุดเขาก็เลย ใจดีกับลูกน้องสักวัน

 

ยัยเด็กนี่กล้าว่าเขาไม่มีคนคบงั้นเหรอ?

 

"อายุเท่าไหร่แล้ว"

 

"หนูไม่คิดว่าเราสนิทกันจนขนาดที่หนูจะต้องบอกเรื่องส่วนตัวกับคุณนะคะ อีกอย่างคุณไม่ควรชวนหนูคุยเวลาที่หนูกำลังกินข้าว มันเสียมารยาทนะคะ!"

 

.

 

.

 

.

 

มีอีบุ๊คแล้วนะคะ

 

เรื่องนี้มีทั้งหมด25 ตอนรวมบทนำและตอนพิเศษ 

 

รายตอนจะอัพวันละ 1 ตอน จะปิดตอนวันที่25/2น้า ☺️☺️

 

ฝากกดติดตาม + กดหัวใจให้กระต่ายน้อยตัวนี้ด้วยนะค้าบบ

 

 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (1)

5.0

ของรีวิวบอกว่าคุ้มค่ากับการอ่าน