โลกนี้แมวน่ารักที่สุด

“อืม… รู้แล้วน่า แล้วก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้องมีท่านน่ะ” 

หลังจากที่เมลได้เจอเข้ากับเซลล่าเสียที แล้วก็ลาสสาวน้อยผมสีน้ำเงินที่ยังคงเป็นปริศนาอยู่เองก็ปรากฏมาครบแล้วด้วยเท่ากับว่าตอนนี้ก็ครบหมดทุกคนแล้วด้วย แล้วไหนจะเด็กสาวที่ดูไม่มีความเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้อย่างแคลร์ที่กำลังหมดสติอยู่นั่นอีก 

ทั้งสามได้เดินก้าวเข้าสู่สิ่งที่เป็นเหมือนกับหลุมอากาศที่บิดเบี้ยว ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เหล่ามนุษย์ที่เดินผ่านไปมานั้นถึงได้ไม่สังเกตเห็นทั้งสี่คนเลย ราวกับพวกเธอไม่ได้มีตัวตนอยู่ในสายตาของผู้คนเลยแม้แต่น้อย 

ที่อีกฟากของประตูดูเหมือนว่าจะเป็นโลกที่ปกติดีไม่มีสิ่งที่บิดเบี้ยวเหมือนกับมิติของเซลล่าที่ไม่มีเสื้อผ้านั่น  

ทว่าเมื่ออกมาที่ถนนที่น่าจะมีผู้คนเดินผ่านไปมาเยอะแยะอย่างแน่นอน ก็พบกับเรื่องราวที่บิดเบี้ยวอีกครั้ง นอกจากมนุษย์ที่เดินไปมาบนถนนแล้ว ดูเหมือนจะมีตัวประหลาดเดินอยู่อีกด้วย 

รูปร่างของพวกมันดูราวกับเป็นมนุษย์ ทว่ากลับมีทั้งหางและหูที่เป็นของสัตว์  

“พวกมนุษย์สัตว์? งั้นหรอ… น่าคิดถึงจังเลยนะ ว่าแต่เป็นฝีมือใครกันล่ะเนี่ย แถมยังมีความเป็นมนุษย์ที่มากกว่าที่อาณาจักรของพวกเราอีก” 

เซลล่าที่ออกมาจากประตูมิติช้ากว่าใครเลย เมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าก็เริ่มวิจารณ์เรื่องต่างๆ ที่เกี่ยวกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าออกมาไม่หยุด คงเพราะไม่คิดว่าจะได้มาเจอกับเผ่าพันธุ์ที่ตัวเองคุ้นแบบนั้นหรือเปล่านะ 

แต่ไม่ว่าจะสีหน้าของใคร พวกเธอต่างก็ตกตะลึงกับภาพของสิ่งมีชีวิตตรงหน้าที่เดินผ่านกันไปมา