ข้อกำหนดกฎรัก (ซีรี่ย์ชุด กฎแห่งรัก) ภาคจบซีรี่ย์

ตัวอย่าง.... 

“พี่เมฆ อะ...เอ่อ มาทานข้าวโรงแรมนี้จริงๆ เหรอ?” เด็กหนุ่มใบหน้าจิ้มลิ้มเอ่ยขึ้น และไม่กล้าลงจากรถ 

“ครับ...พี่ไม่อยากคบกับเราแบบหลบๆ ซ่อนๆ แล้วนะ อยากให้พ่อกับแม่รู้พี่ก็เลยพาเรามาเปิดตัวที่นี่เลย” เมฆพูดตรงๆ จริงๆ เด็กนี่ดูมีลับลมคมในตลอดเวลาที่อยู่กับเขา แล้วก็ติดดินมากจนเขาอยากจะพาไปทานอาหารดีๆ ก็ไม่ยอม 

“คือ...ผมปวดท้องกะทันหัน วันนี้ผมขอ...” ร่างเล็กกำลังจะบอกปัด ถ้าปะป๊ารู้เขาตายแน่ๆ ยังไงก็ต้องรู้หากเขาลงไป 

“จิมมี่ครับ...เรากลัวอะไรหรือเปล่า? หรือว่ากลัวพ่อแม่พี่จะรับเราไม่ได้” เมฆชะโงกหน้าเข้ามาในรถเพื่อถามคนรักของตนเอง เขาอุตส่าห์แอบปลุูกต้นรักกับเด็กน้อยมาตั้งหนึ่งปี จนแน่ใจแล้วเลยอยากบอกพ่อกับแม่แล้วก็ทุกคนในครอบครัว 

“ขะ...คือ” เด็กหนุ่มไม่รู้จะตอบยังไง 

“ถ้าจิมมี่กลัวก็จับมือพี่ไว้ก็ได้ครับ...” เมฆยื่นมือหนาไปให้เด็กหนุ่มข้างกาย 

“พี่เมฆ ถะ...ถ้าเกิดอะไรขึ้น ฟังจิมก่อนนะอย่าเพิ่งโกรธ” เด็กหนุ่มลองบอกออกไปอย่างไม่เต็มเสียง 

“พี่เคยโกรธเราเหรอ? จิมมี่เป็นคนมีเหตุผลพี่รู้” ชายหนุ่มอย่างเมฆก่อนที่เขาจะให้ใจใครเขาต้องศึกษาดีๆ จะได้ไม่เหมือนไอ้เคล รายนั้นอกหักรักคุดมาตั้งเท่าไหร่อย่าให้พูดเลย แต่ชายหนุ่มก็ยังงงกับคำพูดของเด็กหนุ่มอยู่ดี 

“อื้อ...ผมยอมไปเจอครอบครัวพี่ก็ได้” จิมมี่ยิ้มแหยๆ และเขาให้ไม่เกินสิบนาทีเลย ครอบครัวพี่เมฆจะต้องได้เจอครอบครัวเขาแน่นอน 

ทันทีที่เด็กหนุ่มร่างเล็กก้าวลงจากรถหรู รปภ. หน้าโรงแรมก็ตะเบ๊ะท่าทำความเคารพทันที จนเมฆสะดุ้งว่าอะไรมันจะจริงจังขนาดนั้น แล้วชายหนุ่มก็เอามือไปคว้ามือร่างเล็กมาจับและเดินไปหาทางโต๊ะที่ครอบครัวเขาจองไว้ 

“ลุงนัย...ดูนั่น!!” เคธหญิงสาวที่เห็นเป็นคนแรกชี้มือให้ทุกคนหันไปดู 

“พี่ซัน...ลูกพาแฟนมาแน่ๆ เลย” ธีก็ยิ้มร่าอีกคน 

“หึ! ร้ายไม่เบาไอ้เมฆ ทำมาไม่มีแฟน หาไม่ได้?” เคลก็เริ่มทับถมอีกฝ่ายทันที คอยดูจะแซวให้ไปไม่เป็นเลย 

“น่ารักมากเลย...คุณดูสิคะ สมกับหลานเรามาก” คุณปานแอบชื่นชมไม่ละสายตาไปจากเด็กหนุ่มใบหน้าหวานแม้แต่น้อย 

ทุกคนกำลังชื่นชมและมองมาที่เด็กหนุ่มร่างบาง คงไม่ทันสังเกตความผิดปกติใดๆ ทั้งสิ้น แม้แต่ชายหนุ่มข้างกายที่จูงเขาด้วยก็เถอะ บอดี้การ์ดนับสิบที่เฝ้ามองดูอยู่เริ่มมีการเคลื่อนไหว 

“ด่วนๆ พี่ฟิกส์ คุณหนูจิมออกจากวิมานทอง” 

“รายงานๆ พี่เปี๊ยก คุณหนูจิมมี่ออกจากวิมาน” 

“ทราบแล้วเปลี่ยน พี่อรรถ นางฟ้าออกจากวิมานแล้ว” 

...ตายแน่ๆ ไอ้จิมมี่ ตายแน่ๆ โอ๊ย!! พี่เมฆ จะผ่านด่านพ่อมั้ย? 

…หรือจะเรียกให้ถูก ผ่านด่านบอดี้การ์ดของพ่อให้ได้ก่อนเหอะ!! 

เมื่อเมฆจูงร่างเล็กมาถึงที่โต๊ะของตัวเองก็เลื่อนเก้าอี้ให้กับร่างเล็กได้นั่งก่อนและค่อยๆ แนะนำตัวให้ทุกคนได้ทราบ 

“ทุกคนครับ...นี่น้องจิมมี่แฟนผมเอง” เมฆแนะนำ อย่างไม่มีพิธีรีตองมากนัก เพราะไม่จำเป็นสำหรับครอบครัวเขา 

“สวัสดีครับทุกคน” เด็กหนุ่มยกมือสวัสดีทุกคนแล้วยิ้มเจื่อนๆ ฝืนๆ ไปให้ 

“อะ...นั่งๆ เจ้าเมฆ พามาเปิดตัวสักทีสินะ” กฤตดนัยยิ้มอย่างภูมิใจ อย่างน้อยหลานเขาก็มีคู่เสียที 

“ก็อยากให้มั่นใจ แล้วเห็นว่าวันนี้มันฤกษ์ดีก็เลย” ชายหนุ่มไหวไหล่ ขนาดคริษฐายังยกนิ้วให้ ยังไม่ทันที่ทุกคนจะได้สั่งอะไรต่อ ก็เกิดความโกลาหลขึ้นเล็กน้อย 

“จิมมี่!! นี่ใคร?” ชายหนุ่มที่ดูภูมิฐาน และทุกคนในโต๊ะรู้จักเป็นอย่างดี คุณจุนบุตรชายคนโตของ “ทมิฬมาร” เจ้าของโรงแรมแห่งนี้ 

เมฆหันไปมองคนรักตัวเองอย่างช้าๆ หวังว่าเขาคงไม่ไปแย่งแฟนใครมาหรอกใช่มั้ย? ทุกคนในโต๊ะก็คิดเช่นเดียวกัน โดยเฉพาะกฤตดนัยและกฤตบดินทร์ อย่าบอกนะว่าไอ้หลานชายของเขาไปเหยียบตอเข้าให้ 

“น้องอยู่ไหน?” 

เสียงทรงอำนาจดังขึ้นทางด้านหลังทำให้ตระกูลฤทธาภิวัชแทบหยุดหายใจ เมื่อบุคคลที่เจอตัวยากที่สุดกลับมาปรากฏกายที่นี่เวลานี้ ขนาดคริษฐายังไม่อยากจะเชื่อ ฉิบหายแน่ๆ ไอ้เมฆ อย่าบอกนะว่าจะมีเรื่องกับทมิฬมาร 

...เวรแล้วพ่อมา จิมมี่แกเตรียมตัวตาย 

“ปะป๊า...ลูกอยู่นี่!” จิมมี่ยกมือขึ้นหน่อยๆ ราวกับเด็กนักเรียนรายงานตัว 

“ป๊า...จุนถามแล้วน้องไม่ตอบ” คนเป็นพี่ชายก็รีบบอก แล้วยังทำหน้าถมึงทึงใส่คนเป็นน้องด้วยสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อว่าน้องเขาจะมา 

“ว่าไง หึ๊! เรา ทำไมถึงออกมาได้” ทมิฬมารถามลูกชายคนเล็กของตนเองอีกครั้ง แต่น้ำเสียงดูจะเบาลงกว่าเมื่อครู่หน่อย 

“มะ...มา เอ่อ...” ร่างเล็กพูดติดๆ ขัดๆ มองพ่อตัวเองทีแล้วก็มองแฟนตัวเองที จนถอนหายใจออกมาอีกเฮือกแล้วกลั้นใจตอบไปว่า... “ลูกมาทานข้าวกับครอบครัวของแฟนครับ” 

“ห๊ะ///ห้ะ///ห๊า!!!!” ทุกคนที่ได้ยินร้องตะโกนลั่นพร้อมกัน และคนที่ดูจะตกใจหนักที่สุด... 

...ตึ่งงงง... 

“อ้าววว พี่เมฆ!!” เด็กหนุ่มตกใจรีบลุกจากเก้าอี้ทันทีเมื่อเห็นคนรักเป็นลมล้มตึงไปแล้ว