เขาแอบรักหลานสาววัย 18 ปีของตัวเอง
ทั้งๆ ที่รู้ตัวดีว่ากาฝากอย่างตัวเองต้องเจียมตัวและหัวใจ
แต่ยิ่งใกล้ชิดก็ยิ่งหลงใหลและเกินยั้งใจไม่ให้รัก
----------------
“น้องแพรต้องทำยังไงอาอิชย์ถึงจะรักน้องแพรเหมือนผู้หญิงคนนั้น” แพรขวัญเริ่มร้องไห้ฟูมหายราวกับยังเป็นเด็กหญิงตัวน้อยเมื่อไม่ได้ดังใจ
“น้องแพรพูดอะไรออกมารู้ตัวไหม”
“อาอิชย์ก็รู้อยู่แก่ใจว่าน้องแพรกำลังหมายถึงอะไร” ดวงตากลมโตที่รื้นไปด้วยน้ำตามองใบหน้าหล่อเหลาอย่างอ้อนวอน
“น้องแพร!” อิชยะอุทานชื่อหลานสาวดังลั่นเมื่อได้รับรู้ได้ว่าสิ่งที่เขาและเธอคิดนั้นตรงกัน หัวใจแกร่งเต้นกระหน่ำจนแทบทะลุอก
“น้องแพรยังเด็ก ยังแยกแยะไม่ออกหรอกว่ารู้สึกยังไงกับอากันแน่”
“ทำไมน้องแพรจะไม่รู้ แล้วอาอิชย์ทำแบบนั้นกับน้องแพรทำไม เช้าวันนั้น... ที่บนเตียงของอาอิชย์”
“อาขอโทษ มันเป็นอุบัติเหตุ อาไม่รู้ว่าน้องแพรมาอยู่บนเตียงอาได้ยังไง ตอนนั้นอาคิดว่ายังนอนอยู่ที่อพาร์ทเม้นต์ที่อเมริกา อาคิดว่าน้องแพรเป็นไอรีน สาวที่อากำลังเดทอยู่”
“...”
“ไอรีนเป็นสาวอเมริกันเชื้อสาวญี่ปุ่น เป็นโปรแกรมเมอร์ที่บริษัทเดียวกับอา เราสนุกกันแบบไม่ผูกมัด คบกันแบบเฟรนด์วิทเบเนฟิต”
ใบหน้าของแพรขวัญเต็มไปด้วยความปวดร้าวเมื่อได้รับรู้ความจริงอีกข้อ
“แล้วคืนนั้น... ที่อุ้มน้องแพรออกมาจากห้องหนังสือ อาอิชย์ทำกับน้องแพรแบบนั้นทำไม ทำไปเพราะเผลอ เพราะเข้าใจผิด เพราะเมา หรือเพราะอะไรคะ มันไม่ได้มีความหมายอะไรกับอาอิชย์เลยงั้นเหรอคะ”
“อาขอโทษ อาจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก” อิชยะยอมทิ้งศักดิ์ศรี ยอมกลายเป็นคนขี้ขลาดในสายตาของแพรขวัญ ยอมตัดบัวไม่เหลือใยเพื่อให้เธอไปเจอกับใครที่ดีกว่าในอนาคต
หัวใจของสาวน้อยแหลกสลายไม่มีชิ้นดีเมื่อได้ยินคำตอบที่แสนไร้เยื่อใย
“ขอโทษ อาอาอิชย์พูดแค่คำว่าขอโทษเหรอคะ ถ้าวันนั้นอาอิชย์อดใจไม่ไหว มีอะไรกับน้องแพรจริงๆ จนน้องแพรท้อง อาอิชย์จะรับผิดชอบน้องแพรมั้ยคะ จะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ หรือจะไล่ให้น้องแพรไปทำแท้งคะ”
Guest
