พระจันทร์ของธันวา

สวัสดีค่ะ

               กลับมาเจอกันอีกครั้งแล้วนะคะ ดีใจที่ได้พิมพ์คำนี้ซ้ำมาซ้ำไป จะกี่ปีก็ไม่เบื่อจริง ๆ

               เรื่องพระจันทร์ของธันวา เป็นนิยายที่คิดว่าอยากเขียนมานานแล้ว มีพลอต มีหลาย ๆ อย่างอยู่ในหัว แต่ไม่สามารถเอามันออกมาได้เสียที จนวันที่เจียมใจมาชวนให้เขียนนิยายคู่กันสักเรื่อง

               ธันวาเป็นเด็กชายกำพร้าที่ถูกส่งมาอยู่ในสถานสงเคราะห์เด็กเช่นเดียวกับพิจิกา นางเอกของเจียมใจ สองคนนี้ไม่ใช่พี่น้องกันแท้ ๆ แต่เป็นความผูกพันในวัยเยาว์ ในสถานที่ซึ่งเด็กทุกคนต้องเอาตัวรอดให้พ้นจากการกลั่นแกล้ง ต้องพยายามใช้ชีวิตให้ได้ท่ามกลางความไม่พร้อมทั้งหลาย และเด็กแต่ละคนก็อาจมีความหลังที่ไม่น่าจดจำติดตัวมา

               เด็กทั้งสองคนต้องแยกจากกันไปในวันที่มีคนมารับไปดูแลต่อ ธันวาได้เจอพระจันทร์ของเขา ซึ่งกลายมาเป็นความยึดมั่นถือมั่นของชายหนุ่มในเวลาต่อมา ส่วนพิจิกาก็แยกออกไปมีชีวิตในเรื่องราวของตัวเอง ซึ่งติดตามได้จากเรื่อง พิจิกาของคุณกัลป์ โดย เจียมใจ

เนเน่จังตั้งใจเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อระลึกถึงความทรงจำเลวร้ายของเด็กคนหนึ่งซึ่งเคยโดนทำร้ายร่างกายในวัยเด็ก โดยญาติผู้ใหญ่แท้ ๆ ของตัวเอง จะว่าเป็นเรื่องที่มีเค้าโครงมาจากเรื่องจริงก็ไม่ผิดนัก

ตอนนี้เด็กคนนั้นเติบโตขึ้นมาเป็นผู้ใหญ่ที่มีความสุขแล้ว แต่ภาพความทรงจำที่ทำอย่างไรก็ไม่มีวันลบเลือนไปได้ ยังคงติดตรึงอยู่อย่างไม่ยอมจากไปไหน ครอบครัวของเราพูดเรื่องนี้กันขึ้นมาทีไรก็พาให้เสียน้ำตากันทุกครั้งไป

ถ้าขอพระจันทร์ได้สักเรื่อง ก็นึกอยากขอให้ความรุนแรงในครอบครัวหมดไปเสียที ไม่ว่าจะที่ไหน รูปแบบใดก็ตาม

ด้วยรักและขอให้พระจันทร์ในหัวใจสวยงามยามค่ำคืน 

เนเน่จัง 

ธันวาคม 2565