ชีวิตที่แสนห่วยแตกของผม เกิดมาก็ถูกทอดทิ้งให้อยู่บ้านเด็กกำพร้า พอโตอายุได้ 18 ปีก็ต้องโดนแยกออกมาหางานทำเอง วุฒิการศึกษาก็ไม่สูง แต่ทว่าผมมั่นอกมั่นใจและแสนจะภูมิใจที่สุดคือ ผมหน้าตาดี
งั้นผมเอาหน้าตาและความขยันเข้าสู้นี่แหละ รับทำงานแม่งหมด ทั้งกลางวันยันกลางคืน งานในห้องแอร์เย็น ๆ หรืองานใช้แรงงานผมรับหมด ไม่เลือกงานไม่ยากจน
แต่แล้ววันนี้หลังเลิกงานที่ใช้กำลังแรงกายจนแสนจะเหนื่อยล้าจากการทำงาน ก็พุ่งตรงดิ่งกลับบ้าน ถนนหนทางเส้นนี้ผมหลับตาเดินยังได้ แต่ทว่าวันนี้ เอ๊ะ! เมื่อปลายหางตาดันเหลือบไปเห็นตุ๊กตาตัวซีดที่มันเหมือนคนมากจนต้องเบิกตากว้างหันไปกลับมองทันที
เชี่ย!! ใครเอาศพมาทิ้งแถวบ้านกูวะ!!
☙
คำเตือน : นิยายเรื่องนี้เป็นแนว ชายรักชายและพระนายไม่ได้หนึ่งเดียวเท่านั้น เพราะเคยผ่านคนอื่นมาก่อน ตัวละคร สถานที่เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น
ผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 18 โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านอย่างมากด้วยจ้า (◡‿◡ ♡)
ლ
อ่ะแฮ่ม พอดีว่าพร๊อตมันแล่นให้หัวเลยแอบมาชะแว้บ แง้ม ๆ ไว้ก่อน
เรื่องนี้คิดว่าไม่น่ามีอะไรมาก นอกจากความเกรียนและฮาของพระนาย อาจจะมีม่าพอกรุบกริบนะคะ
อยากลองเขียนแนวไม่ต้องอินพร๊อตบ้างเนอะ ยั่ว ๆ บด ๆ พอ จบปิ้ง
ฝากผลงานมือใหม่สายหวาบหวามด้วยนะคะ กราบบบละเหมี๊ยววว
เรื่องนี้ขอติดเหรียญเป็นบางตอน เป็นค่าขนมนิดหน่อยค่า จะติดเหรียญหลังวันที่ 16 มกรา 2023 นี้นะคะ
.
ไรท์กลับมาแว้วว ดองเรื่องนี้ไว้นานมากจริง มัวแต่ไปปั่นเรื่องหลัก อันนี้เรื่องรองตอนคิดเรื่องหลักไม่ออก แหะ ๆ พูดงี้พี่เฟลิกซ์กับน้องเนเสียใจแย่ แต่ยังไงก็ขอบคุณที่นักอ่านยังคงรอกันอยู่นะคะ ไรท์จะพยายามมาอัพตอนให้ทุกพฤหัสบดี นะคะ (^ 0 ^) ノ