พ่ายระฟ้า

ว่ากันว่าคนที่ไม่ได้เรียกร้องอะไร มักจะได้กลับมายิ่งกว่าที่ควรได้

แต่กับคนที่เรียกร้องนั้น แม้เพียงแค่เล็กน้อย นอกจากจะไม่ได้สิ่งที่ขอกลับมาแล้ว เขายังโยนความเจ็บปวดมาให้อีก

‘กูให้มึงได้เท่านี้จริงๆระฟ้า’

น้ำเสียงที่แข็งกระด้างของผู้ชายที่เขาหลงรักมาเกือบสิบปี มันไม่เคยมีความอ่อนโยนอยู่เลย

‘ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก’ 

คำนี้มันจะใช้ได้ผมก็ต่อเมื่ออีกคนฝ่ายคิดเหมือนเราด้วยต่างหาก

‘ไม่ว่าจะมีหรือไม่มีเขา กูก็ไม่ได้รักมึง’

คำปฏิเสธซ้ำๆ เดิมๆ ที่ไม่ว่าจะได้ยินกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็เจ็บเจียนตายทุกครั้ง

‘ตลอดเวลาที่รู้จักกันมา มีซักวินาทีนึงมั้ยที่เฮียจะคิดว่าฟ้าพิเศษ ซักหนึ่งเปอร์เซ็นต์ก็ได้’ 

‘...’

อ่อยยยย เปิดเรื่องใหม่ทิ้งเอาไว้ รู้เลยนะคะว่าอิลุกเขยคนนี้มันต้องโดนแม่ยายเกียมทุบหลังแน่ๆ

ปี 66 นี้ขอเอาแนวขึ้นอย่างหงส์ลงอย่างหมามาเสิร์ฟค่ะ

เหมือนเดิมเลยนะคะ เราจะขอเปิดให้อ่านฟรีตั้งแต่ตอนแรกถึงตอนที่ 5 นะคะ

และตั้งแต่ตอนที่ 6 เป็นต้นไป เราจะทำการติดเหรียญ

อย่าลืมมาตำๆกันน้าาาา