"วิชาปรัชญาครั้งที่ 3 ถกเถียงกันเรื่องการเสี่ยงชีวิตยอมตาย ข้าจำได้ว่าท่านเคยกล่าวว่าการเสี่ยงชีวิตเพื่อคนอีกคนหนึ่งเป็นเรื่องโง่งม"
คาร์ไลส์เลิกคิ้วขึ้นฉายความประหลาดใจ นางเรียนวิชาปรัชญาที่เขาเป็นผู้สอนด้วยรึ? จ้องหน้านางได้ครู่หนึ่งจึงเอ่ยต่อ
"เจ้าเข้าใจผิดแล้ว ดูเหมือนว่าเจ้าจะจำได้เพียงเศษเสี้ยวของคำพูดข้า"
รูบีน่านิ่งเคลื่อนสายตามองเขา
"ข้าเคยพูดว่า การยอมตายเพื่อคนที่รักมองได้ 2 แง่ หนึ่งนั้นคือความโง่งม สองคือความกล้าหาญ แต่ไม่ว่าจะกล้าหาญหรือโง่งม การยอมตายเพื่อคนรักก็ไม่ใช่เรื่องทีทุกคนจะทำได้"
“หากเจ้าเอ่ยเรื่องนี้ขึ้นเพราะคิดว่าข้ายอมทำเรื่องโง่งมเพื่อช่วยชีวิตเจ้าล่ะก็ เจ้าคิดผิดแล้ว"
รูบีน่า “...”
"การถกเถียงในเรื่องนั้นนำมาเปรียบเทียบกับการกระทำของข้าไม่ได้”
รูบีน่า “...”
“ประการแรกข้าติดค้างเจ้า สิ่งที่ทำเป็นเรื่องสมควร ประการที่สองข้าไม่ได้ยอมตายเพื่อเจ้า การที่ข้าช่วยเจ้ามีโอกาสสำเร็จ 8 ใน 10 ส่วน นี่ถือเป็นการคำนวณทางสถิติ แม้เป็นความเสี่ยงแต่ไม่เรียกว่าเป็นการยอมตาย"
"ประการสุดท้ายเจ้าไม่ใช่คนรักของข้า"
รูบีน่า “...”
พันหมื่นประโยคถกเถียงสนทนากันแล้วอย่างไร
นางมอบหนังสือที่แลกมาด้วยเส้นผมทั้งชีวิตแล้วอย่างไร
แม้แต่ตอนที่นิ้วมือทั้งห้าของเขาวางประทับบีบรัดอยู่บนลำคอนางแล้วอย่างไร
เขาไม่ใส่ใจที่จะจดจำ.. เขาจำไม่ได้.. และคงไม่มีทางที่จะจำได้..
________________________
ติดตาม อัพเดตนิยาย สปอยตัวละคร ได้ที่
FB: fenxi4265
TW: fenxi4265