สบายดีหรือ

เพล้งงง (เสียงของตก)

"เฮียว่าเราคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วนะกัน"

"ใครกันแน่ที่ไม่รู้เรื่อง"ผมพร้อมกับน้ำตาที่หลั่งไหลออกมาก่อนที่จะถอยออกมาห่างจากเฮียอี้แค่ไม่กี่เก้า

"แต่เฮียกับลินเราเป็นแค่เพื่อนกัน"เฮียพยายามที่จะจับมือที่กลายเป็นผมที่สะบัดออก

"แล้วลินเองเขาก็เต็มใจที่จะอุ้มท้องให้เราสองคน"

"ฮึก....พวกพี่ไม่ได้เป็นแค่เพื่อน....แต่พี่สองคนเป็นแฟนเก่ากันเว้ยยย....ถึงยังไงเด็กคนนั้นคือลูกของเฮียกับพี่ลินอยู่ดี"ผมพยายามอธิบายให้เฮียอี้ฟังแต่เหมือนยิ่งอธิบายเท่าไหร่มันก็ยิ่งแย่ลง

"แล้วจะให้เฮียทำยังไง"

"ถ้าเฮียอยากมีลูกมากขนาดนั้นแล้วเฮียจะมาคบกับผู้ชายอย่างผมทำไม..."

"ก็เพราะว่าเฮียรักกันไง"เฮียอี้พยายามพูดกับผมด้วยน้ำเสียงที่ใจเย็นลงกอดจะดึงร่างของผมเข้าไปกอด

"แต่เฮียจะให้ใครอุ้มบุญให้ก็ได้....แต่ต้องไม่ใช่พี่ลิน"เฮียอี้ผลักร่างของผมออกก่อนที่จะให้สีหน้าหนักใจ

"กัน...แต่มันแค่ฉีดน้ำเชื้อเข้าไปเอง....เฮียกับลินเราไม่ได้ใช้วิธีธรรมชาติสักหน่อย"

"และที่สำคัญ....มันก็ติดแล้วด้วย"

"หมอเขาเก่งจังเลยเนอะ....แค่ครั้งเดียวก็ติดเหมือนวางแผนกันมานานแล้วโดยที่ไม่ได้ปรึกษาผมเลย"ผมสบัดมือของตัวเองออกจากมือของเฮียอี้พร้อมกับใช้มือปาดน้ำตา

"กัน เฮียจะบอกเราหลายครั้งแล้วแต่มันแค่ไม่มีโอกาส"ใช่....ผมรู้เรื่องนี้มาตลอด....ผมแค่รอว่าวันไหนเฮียอี้จะบอกเรื่องทุกอย่างกับผม

"เส้นทางที่เราสองคนเลือกเดินมันต่างกัน....ยอมเถอะเฮียว่าเราสองคนมาได้แค่นี้แล้วจริงๆ

"เราเลิกกันเถอะ....ผมขอคืนอิสระให้เฮียทุกอย่าง"

"อืม...ถ้ากันคิดดีแล้วเฮียจะไม่ห้าม"

"เพราะเฮียไม่สามารถทิ้งเด็กที่กำลังจะเกิดมาอีกแค่ไม่กี่เดือนไปไม่ได้จริงๆ...แต่ขอให้กันรู้เอาไว้ว่า...ถึงยังไงเฮียก็จะรับผิดชอบแค่ลูกเท่านั้น...เพราะคนเดียวที่เฮียจะรัก....ก็คือกัน"เฮียพูดจบผมก็เลือกที่จะเดินออกมาทันที.....ที่เขาบอกว่าคนเรารักกันแต่ไม่จำเป็นที่จะต้องอยู่ด้วยกันเพิ่งเข้าก็วันนี้แหละ....