ยามเมื่อรักดั่งยาพิษ

เพราะเรื่องราวในอดีตจึงนำมาซึ่งความเจ็บปวด ความทุกข์และรอยชิงชังดังยาพิษร้ายแรงที่ส่งต่อมาให้กับรุ่นหลัง ความอาฆาต ความแค้น และน้ำตาที่จะเป็นดังไฟที่เผาไหม้ทุกสิ่ง!

"ได้โปรดปล่อยข้าไปเถอะหลิงไท่หลง ข้าเจ็บปวดจนไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว...."

-หมิงอวี๋หลัน-

"ต่อให้ข้าต้องเป็นคนเลวทรามที่กักขังล่ามโซ่เจ้าเอาไว้ แต่ถ้ามันทำให้ข้าไม่เสียเจ้าไปข้าก็ยอมที่จะเป็นมัน....."

-หลิงไท่หลง-

"ต่อให้ข้าพยายามแค่ไหนก็คงไม่สามารถได้หัวใจของท่านใช่หรือไม่...."

-ว่านเจียงซิน-

"เจ้าแมวน้อยของพี่ไปไหนแล้ว เหตุใดจึงมีแต่คนขี้อิจฉาริษยาตรงนี้กัน...."

-หลิงไท่หยาง-

"เจ้าเคยรักข้าบ้างหรือไม่ฟูเหริน"

-ว่านเทียนอัน-

"ข้าชังเจ้านัก!!!!!"

-เซี่ยฟู่เหริน-