ถึงที...ที่จะรัก

เอาเรื่องใหม่มาฝากจ้า ขอกำลังใจหน่อยนะคะ ทุกคน^^ 

โปรยปราย: 

ศรุชาไม่คิดเลยว่าภายในวันเดียวชะตาชีวิตของเธอจะพลิกผันได้ถึงเพียงนี้ 

ตอนเช้าเธอเพิ่งกลายเป็นแม่ม่ายป้ายแดงต้องระเห็จออกจากคฤหาสน์ของอดีตสามีในนามโดยไม่รู้ว่าจะไปซุกหัวนอนที่ไหนอยู่เลย 

หลังจากถูกแท็กซี่พามาทิ้งที่เกือบท้ายซอยอะไรของกรุงเทพก็จำไม่ได้ด้วยซ้ำเพราะไม่ทันอ่านป้าย 

แต่ตอนนี้เธอกลายเป็นแพสทรีเชฟคนใหม่ของร้านกาแฟที่มีเจ้าของร้านหน้าเหมือนพระเอกเกาหลีสุดหล่อแห่งนี้เสียแล้ว 

แต่อะไรก็คงดีกว่านี้ถ้าร้านที่ว่าไม่ใช่ร้านกาแฟที่กำลังจะเจ๊ง!! 

************************************************************************** 

“คุณมีแฟนหรือยังครับ” 

“คะ?” ดวงตากลมสวยเบิกกว้างอย่างตกใจทันทีเมื่อได้ยินคำถาม นี่เธอหูฝาดไปหรือเปล่านะ ว่าแต่นี่มันเกี่ยวกับการทดสอบยังไงกัน 

พอเห็นสีหน้างุนงงของแม่สาวตรงหน้า ธีราดนย์ก็รีบเอ่ย 

“คุณอย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะครับ เพราะสิ่งที่ผมถามมันเกี่ยวกับโจทย์แรกที่คุณต้องทำต่างหาก” 

“ฉันไม่เคยมีแฟนหรอกค่ะ” คนตอบไม่ทันเห็นว่าคนถามลอบถอนหายใจเบาๆ ก่อนชะงักกึกเมื่อได้ยินประโยคถัดมา 

“แต่...ฉันเพิ่งหย่ามา” 

คำตอบนั้นทำเอาชายหนุ่มถึงกับอึ้งไปชั่วครู่ สาวน้อยหน้าใสนัยน์ตาหวาน อายุเธอไม่น่าจะมากกว่าน้องสาวของเขาเท่าไหร่แต่กลับเป็นแม่ม่ายหมาดๆ เนี่ยนะ 

“หย่า...” แต่ไม่เคยมีแฟนเนี่ยนะ 

“ค่ะ ฉันเพิ่งหย่ากับสามีมาเมื่อเช้านี้เอง” ใบหน้าอปป้านิ่งไปจนหญิงสาวเดาใจไม่ถูกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่จึงรีบท้วงถามก่อนที่เขาจะเปลี่ยนใจไม่อยากรับแม่ม่ายอย่างเธอเข้าทำงานขึ้นมา 

“ว่าแต่โจทย์แรกของคุณคืออะไรเหรอคะ” 

ธีราดนย์มองหญิงสาวหน้าใสที่เพิ่งบอกว่าตัวเองเป็นแม่ม่ายป้ายแดงตรงหน้าอย่างครุ่นคิด ก่อนเอ่ย 

“ทำขนมและเครื่องดื่มให้คนรัก!”