ว่าด้วยเรื่องของลู่หลินพนักงานบริษัทแห่งหนึ่ง ในวันหนึ่งเธอได้กลับจากการทำงานต่างจังหวัด ด้วยมีตำแหน่งอยู่ฝ่ายขายนั่นเอง ทำให้เธอต้องออกไปทำการตลาดนอกเหนือจากนั่งอยู่ในบริษัท เย็นของวันศุกร์สุดสัปดาห์เธอถึงพึ่งได้กลับมานอนบ้านเช่าของตัวเอง แต่ในระหว่างการนอนทีแสนสุขกับต้องตื่นขึ้นมาเพราะเสียงรบกวนของใครบางคน
"ติ๊ด ติ๊ดๆๆ สวัสดีชาวโลก ข้าคือตัวแทนแห่งดวงดาวที่งามเริดกว่าดวงดาวดวงไหนๆทั้งหมดทั้งมวล" เสียงที่ดังติ๊ดๆคล้ายว่ากำลังฝันหรืออะไรก็ไม่แน่ชัด แต่ที่แน่ๆลู่หลินอยากเห็นหน้าเจ้าของเสียงที่กำลังมั่นหน้าตนได้มืดฟ้ามัวดินนี้เหลือเกิน
"สตรีชาวโลกจงฟังข้าผู้งดงาม" ยัง ยังไม่จบ ลู่หลินเริ่มงุดหงิดเพราะเธอที่พึ่งจะล้มหัวลงนอนเมื่อตอนเที่ยงคืนหลังจากฝ่ารถติดกลับจากไปดูงานที่ต่างจังหวัดในฐานะตัวแทนบริษัท แต่ต้องเอาเวลานอนมาฟังคนงามจากดาวไหนก็ไม่รู้
"เจ้ามีเวลาอีกเพียงสามวันจงเตรียมตัวให้พร้อม และนั้นคือมิติที่ใช้เก็บสิ่งของ จุดเด่นของมันคือ คงสภาพและไม่มีวันหมด แต่เฉพาะของที่นำไปจากที่นี่เท่านั้นที่ใช้เท่าไหร่มันก็จะกลับมาเท่าเดิม แต่ของที่ยุค70 ที่เจ้ากำลังจะไป ทำได้เพียงแค่คงสภาพไม่เน่าเสียได้เท่านั้น ส่วนพวกของที่อยู่ด้านในมิติเหล่านั้นข้าค่อยบอกเจ้าอีกที ในตอนที่ส่งเจ้าถึงที่หมายแล้ว เพราะตอนนี้คนสวยต้องรีบไปนอนก่อน เดี๋ยวขอบตาข้าจะหมองคล้ำเอาได้.ติ๊ดๆจบข่าว" หลังจากคนงามที่ไหนก็ไม่แน่ใจ มาพูดๆแล้วก็ไป
ตอนนี้ลู่หลินอยากจะนอนก็นอนไม่หลับแล้วเพราะไอ้เสียงติ๊ดๆและเสียงคนงามที่พูดไม่เว้นว่างให้คนอื่นชักถาม ลู่หลินก้มมองแหวนหยกสีเขียวมรกตสลักลายโบราณที่นิ้วชี้ ก็เริ่มทบทวนคำพูดของคนงามก่อนที่จะลองพิสูจน์ให้รู้แน่ไปเลยว่าสิ่งที่ได้ยิน เป็นเรื่องจริงหรือแค่ความฝัน
...เมื่อเรื่องราวที่เกิดคือความจริงเธอจะทำอย่างไรต่อไปกับเรื่องเหนือธรรมชาติที่เกิดขึ้น โปรดติดตามตอนต่อไป
Guest
