มาสปอยล์ให้ฟัง
[อินทัช]
ผมรีบสาวเท้าเข้าไปยังตึกคณะมัณฑนศิลป์ และด้วยความที่รีบจึงทำให้ชนเข้ากับชายร่างสูงใหญ่กำยำเต็มแรง จมูกแทบหัก
"ขอโทษครับ"
ผมโค้งตัวแล้วก้มศีรษะเล็กน้อยให้คนตรงหน้าโดยไม่ทันเงยหน้ามองว่าเป็นใคร ทว่าเสียงคุ้นเคยก็ดังขึ้น นี่ขนาดกลางวันเสก ๆ ยังตามมาหลอกหลอน
"ซุ่มซ่าม"
ผมยืดตัวตรงเงยหน้ามองคนตรงหน้า ร่างสูงปรากฏแก่สายตาของผม มือหนาล้วงกระเป๋ากางเกงสเลคกระบอกเล็กสีกรมท่า เสื้อเชิ้ตสีขาวแขนเสื้อปลดกระดุม พับปลายแขนเสื้อจากด้านในขึ้นไปหนึ่งทบ ทรงผมที่ถูกเชตมาอย่างดี สีหน้าเรียบตึงเป็นใครไปไม่ได้ คุณปารเมศผู้เกลียดผมเข้าใส้
"ขอโทษครับ"
"ทำตัวน่าสงสาร กูจะบอกให้นะคำขอโทษที่มันออกจากปากมึง กูไม่ต้องการ"
ผมอยากจะด่าออกไปโดยไม่ต้องเกรงกลัวว่าคนตรงนั้นเป็นใคร เขาจะรู้บ้างไหมว่าผมเจ็บแค่ไหนเวลาเขาพ่นคำด่า ทำตัวหยาบคายใส่
ไม่สิ… เขาไม่เคยสนใจ
"แล้วผมต้องทำยังไง อะไรที่มันดีกว่าการขอโทษ"
"ไปตาย…"
ประโยคไหนไม่เจ็บเท่ากับเขาไล่ผมไปตาย ในสายตาของเขาชีวิตผมคงไร้ค่ามากสินะ ถึงขั้นตายไปก็ไม่มีใครเสียดาย ถ้าเกิดผมตายไปจริง ๆ เขาคงไม่มีความรู้สึกผิดแม้แต่น้อยสินะ
"ผมไปเรียนก่อนนะครับ เดี๋ยวสาย"
ผมเลือกที่จะตัดปัญหาด้วยการขอไปเรียน ขืนอยู่ต่อเช้านี้ไม่มีอารมณ์เรียนเป็นแน่ ผมรีบสาวเท้าไปอย่างเร่งรีบเข้าไปยังตึกคณะ
"กูบอกให้มึงไปยัง ถ้าไม่! มึงก็ไม่ควรเดินหนีกูแบบนี้"
มือหนาใหญ่กระชากกระเป๋าสะพายหลังเต็มแรงจนผมแทบหงายหลัง แล้วเขาจะเอาอะไรกับผมอีก วิชาของวันนี้ยิ่งสายไม่ได้อยู่ด้วย
"ครับ"
"ก้มเช็ดรองเท้าให้กู พอดีมึงทำมันเลอะ"
.
.
.
.
CUT
[ปารเมศ]
"เมฆ เมื่อไหร่จะหยุดด่าทออิน ถ้าไม่ชอบกันก็แค่ต่างคนต่างอยู่"
ปึก!
เมฆวางหนังสือเล่มหนาปึกลงบนโต๊ะไม้ สายตาละจากหนังสือเพื่อมองหน้าพี่ชายสุดหล่อด้วยสายตาเรียบเฉยราวกับว่าไม่เคยมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นมาก่อน
"ถ้าพี่จะมาคุยเรื่องนี้ ผมยังยืนยันคำเดิมว่าไม่อยากอยู่บ้านเดียวกันกับมัน มันเป็นลูกใครพี่ลืมไปแล้ว เหรอ"
"เรื่องมันก็ผ่านมาตั้งนาน ปล่อยวางบ้างเถอะ"
"พี่ไม่ต้องมาออกหน้ารับแทนมัน พี่จำไว้เลยนะว่าผมเกลียดและขยะแขยงในตัวมันเต็มทน และผมไม่มีทางปล่อยให้มันอยู่ในบ้านหลังนี้อย่างสุขสบาย"
"อินไม่รู้เรื่องอะไร จะลากน้องมันมาเกี่ยวทำไม"
"ถ้ามันยังเป็นสายเลือดของผู้หญิงคนนั้น ผมเกลียดหมด"
.
.
.
CUT
***จำไว้นะทุกคน ใครที่มันไล่น้องไปตาย จำหน้าไว้ให้ดี คนที่มันร้องไห้นั่นแหละ เสื้อดำ ๆ น่ะ
หวังว่าเราจะเจอกันเร็ว ๆ นี้
ฝากเอ็นดูหนูอินทัชกันด้วยนะงับ
Guest
