มนุษย์โลกคือสัตว์ประเสริฐ?
“สัตว์ประเสริฐเขาไม่เฉือนเนื้อมนุษย์ด้วยกันออกเป็นชิ้นๆแบบนี้หรอกนะ”
…
“แล้วต้องเป็นยังไง จับผู้หญิงกดน้ำให้จมอยู่ใต้สระแบบนั้นหรือเปล่า หรือต้องค่อยๆกรีดเนื้อคนช้าๆ คอยมองเลือดสีแดงๆนั่นไหลออกมาจนกว่าจะหมดตัวอย่างนั้นเหรอ”
…
“มนุษย์ด้วยกันเขาไม่ฆ่ากันเองนะ ถ้าทำอย่างนั้นได้ เขาเรียกสัตว์เดรัจฉาน”
…
“แล้วเป็นเมียเดรัจฉานถึงสองคนแบบนี้รู้สึกเป็นยังไงบ้างล่ะครับ…ผู้หมวด”
คำเตือน!! 🚨
1.นิยายเรื่องนี้เป็นแนวชายรักชาย 3P/PWP แนว Thriller Suspense ระทึกขวัญ สืบสวน ไม่เหมาะกับผู้ที่มีความอ่อนไหวง่าย ขี้กลัว ที่สำคัญหวาดกลัวความรุนแรง
2.นิยายมีการบรรยายถึงการใช้ความรุนแรง เลือด การคุกคาม ตัวละครมีแนวคิดที่ผิดปกติที่เกิดจากภาวะที่ผิดปกติของจิตใจ ผู้อ่านต้องใช้วิจารณญาณในการอ่าน
3.เนื้อหาเป็นเพียงเรื่องสมมุติที่เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่มีเจตนาพาดพิงบุคคลหรือสถานที่ใคร ทั้งนี้บุคคลในเรื่องก็เป็นเพียงตัวละครสมสุติไม่มีตัวตนจริงๆ
[[จากใจนักเขียน]]
หลายๆคนอาจจะสงสัยว่าทำไมยัยนี่เปิดเรื่องบ่อยแท้วะ เห่อๆ อันที่จริงมันเป็นความตั้งใจ ด้วยเพราะที่จริงเป็นคนถนัดแนวแอกชั่นสืบสวนมากกว่าโรแมนติกดราม่า และที่ผ่านมานั้นแต่งแต่พาร์ทคนดีมาตลอด เลยอยากลองให้ลูกชายเป็นคนร้ายดูบ้าง (แม่มันนี่แหละโรคจิตดูทรงแล้ว อิอิ) อีกอย่างน่าจะภาวะอารมณ์ที่เราอยู่ ณ ตอนนี้เลยพลอยทำให้พล็อตนี้เกิดขึ้น ภายใต้ความคิดที่ว่า [ถ้าเรายืนอยู่ในโลกที่บิดเบี้ยว] เพราะงั้นตัวละครในเรื่องนี้จะมีกระบวนการทางความคิดที่ผิดปกติไปจากคนทั่วไป ขอเตือนอีกครั้งว่า เรื่องนี้จะมีความรุนแรงและความโหดร้ายทารุณเป็นพื้นฐานของพฤติกรรมของตัวละคร ได้โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านมากๆ และแน่นอนว่างานของปารณีย์จะยังคงความเป็นอาชญากรรมสืบสวนเอาไว้อย่างครบถ้วน ใครคิดว่าไหวก็ตามมา….
Guest
