"ไม้...จำพี่กี๋ลูกแม่เกดได้ไหมลูก...เขาจะแต่งงานแล้วนะ"
คำสั้นๆที่ทำให้ใจของผมสั่นไหว
พี่กี๋ที่ผมแอบชอบตั้งแต่อายุ 16 จนตอนนี้ 28 ความรู้สึกผมก็ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
ผมเหม่อมองไปทางขวามือของตนเอง เห็นพี่กี๋ในจินตนาการกำลังส่งยิ้มให้ ผมชอบจินตนาการอยู่บ่อยๆว่าพี่กี๋มายืนอยู่ข้างกายห่างออกไปไม่กี่เมตร ไม่ใกล้จนเอื้อมมือถึง แต่ก็ไม่ไกลเกินสายตาจะมองเห็น ทางเดินด้านหลังที่ผ่านมาของเราเป็นดั่งทางคดเคี้ยวเหมือนสายหูฟังที่พันกัน เราต่างวนเวียนอยู่ข้างกันซ้ำไปซ้ำมา แต่ก็ไม่เคยมาบรรจบกันเลยสักครั้ง....
"หลับตาซิที่รัก...ในวงแขนของฉัน
จะไม่มีผู้ใดคิดทำร้ายเธอได้
หลับตาซิที่รัก...ขอเธอนอนหลับฝัน
เพื่อพรุ่งนี้ได้พบวันใหม่กับฉัน"
____
แอบมาโยนดราม่าขมๆเรื่องใหม่ทิ้งไว้ก่อนน่าจะไม่เกิน 10 ตอนจบค่ะ
ขอบอกเลยนะคะเรื่องนี้ค่อนข้างทำร้ายจิตใจ กระชากตับและจบไม่สวยเอามากๆ
ใครไม่ถนัดสายดราม่าผ่านได้เลยค่ะ
ฝากติดตามด้วยนะคะ