สาวใช้ผู้เลอโฉม (แท้จริงนางคือองค์หญิง)

หญิงสาวใช้ผู้อาภัพไม่รู้แม้กระทั่งว่าตนเป็นลูกของใคร มาจากที่ใด เติบโตมาด้วยความน่าเวทนาหนัก ยังดีที่มีแม่ทัพใหญ่ของแคว้นชื่อแม่ทัพหยางๆเก็บนางมาเลี้ยงไว้ในจวน เพราะตอนนั้นแม่ทัพเองก็มีบุตรตรีที่กำเนิดใหม่ไล่เลี่ยกันมาถึงสามคนพอดี จึงคิดสงสารเวทนานางนัก และได้แต่งตั้งนางเป็นบุตรบุญธรรม แต่เหล่าคุณหนูของจวนหาได้เอ็นดูนางไม่ มีแต่พลักใสไล่ส่งแกล้งนางสารพัด เกิดความอิจฉาริษยา ที่ท่านพ่อของพวกนางรักเสี่ยวหลินมากที่สุด และด้วยน่าตาที่สละสลวยมากเหมือนนางฟ้าลงมาจุติก็ไม่ปาน ผิวพรรณผุดผ่อง กริยาวาจาเรียบร้อยมาแต่กำเนิด ไม่เหมือนลูกของคนธรรมดาทั่วไปสักนิด ทำให้ผู้คนที่พบเห็นจำต้องยอมสยบต่อความน่ารักของนาง รวมถึงแม่ทัพหยางหยางก็เช่นกัน รักนางดั่งลูกในใส่แท้ๆ หรือมากกว่าด้วยซ้ำ ด้วยความที่นางเป็นคนรู้ความมากกว่าบุตรตรีแท้ๆของตนเสียอีก ร่ำเรียนไม่ประสบผลสำเร็จสักเรื่องแม้แต่คนเดียว อยู่มาวันหนึ่งท่านแม่ทัพออกศึกที่ชายแดนแล้วเกิดพลาดท่าทำให้พิการขา จนต้องพ่ายต่อศัตรู ทำให้ศัตรูยึดดินแดนทางใต้ไปได้ ทำให้ฮ่องเต้พิโรธหนักมาก แต่กระนั้นท่านแม่ทัพก็เป็นผู้ที่เคยทำคุณต่อแผ่นดิน อย่างไรเสียฮ่องเต้จึงได้ออกราชองการให้แม่ทัพหยางหยางคืนตำแหน่งให้แก่คนอื่นรับช่วงต่อไป ส่วนแม่ทัพก็ทำการรักษาเนื้อรักษาตัวเสียเถิด….

เมื่อเวลาผ่านมาอีกห้าปี เหล่าคุณหนูทั้งหลายก็ได้อยู่กันอย่างอดๆอยากๆ เพราะเงินทองที่เคยได้รับเข้ามา ก็ไม่เคยเก็บกำ หากแต่ตำไปซื้อเครื่องประดับ กินเล่นไปวันๆ ทำให้พวกนางเริ่มรู้สึกว่าความลำบากนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นกับพวกนาง หากตอนนี้เสี่ยวหลินไม่อยู่ที่นี่ ส่วนที่ควรจะเป็นของนางก็ควรได้รับเต็มๆ แต่พวกเขาหารู้ไม่ว่า ส่วนของเสี่ยวหลินนั้น นางได้นำไปซื้อยาดีๆ มารักษาอาการให้ท่านแม่ทัพจนหมดสิ้น ใช่ว่านางได้ใช้สักสตางแดงเดียวเสียเมื่อไรกัน …… ติดตามต่อได้….ความสนุกรอทุกคนอยู่👉