หวานรักละมุนหัวใจ

เปิดเรื่อง 18 ตุลาคม 2565 

น่านน้ำ โพธิ์ธาราธร (น้ำ) อายุ 32 ปี รองประธานบริหารบริษัทพีทีที คอร์ปอเรชั่น จำกัด บริษัทผลิตเครื่องหนังรายใหญ่ของประเทศไทย หัวใจด้านชาไม่แลเหลียวหญิงใดฉายาเสือจำศีลที่ปฏิญาณตนว่าจะไม่ย่างกรายยุ่งเกี่ยวกับของหวานและผู้หญิงคนไหนอีก...ผู้เกลียดของหวานเข้ากระดูกดำเพราะมีความหลังอันไม่น่าจดจำเมื่อครั้งยังอดีต แต่เธอดันเป็นแม่ค้าขนมหวานที่หวานหยดย้อยจนต้องลิ้มลอง! 

พิมพ์วลัญช์ พุธิตานันท์ (พระพาย) อายุ 23 ปี เจ้าของร้านพระพายเบเกอรี่หน้าหวานที่ย้ายตัวเองกลับมาอยู่ประเทศไทย ...ผู้ไม่สนไม่แคร์กับอะไรในโลกยกเว้นขนมที่เธอทำ แต่ดันถูกเหวี่ยงจากครึ่งโลกให้มาเจอกับเขาผู้เกลียดร้านเบเกอรี่และของหวานแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเจ้าของร้านขนมเค้กอย่างเธอ! 

น่านฟ้า โพธิ์ธาราธร (ฟ้า) อายุ 35 ปี ประธานบริหารบริษัทพีทีที คอร์ปอเรชั่น จำกัด นิสัยบุ่มบ่ามใจร้อนปากไว ไม่เคยขาดสาว ๆ ข้างกายสักวัน เมื่อต้องถูกคลุมถุงชนให้แต่งงานกับน้องสาวคนรักของน้องชายจึงโทรไปเจรจาขอหย่ากับว่าที่เจ้าสาวทั้ง ๆ ที่ยังไม่เคยเห็นหน้าพูดคุยกันมาก่อน...เอ่ยปากขอหย่ากับเธอแล้วทำไมต้องตามหึงตามหวงเธอด้วยวะ! 

พิมพ์วลักษณ์ พุฒิตานันท์ (พระแพง) อายุ 21 ปี เรียนด้านการออกแบบที่ประเทศสหรัสอเมริกา ชอบเด็ก ๆ กรุบ ๆ แต่ไหงต้องมาแต่งงานกับผู้ชายแก่ที่ไม่เจียมเนื้อเจียมตัว ขอหย่ากันตังแต่ยังไม่ทันได้แต่งงาน เธอจะยอมให้ถูกปฏิเสธฝ่ายเดียวเหรอไม่มีทาง! 

สวัสดีค่ะนักอ่านที่น่ารักทุกท่าน 

ฝากนิยายเรื่องใหม่เข้าคลังด้วยนะคะ จะได้ไม่พลาดตอนต่อ ๆ ไปค่ะ อ่านฟรีจนจบก่อนติดเหรียญค่ะ 

ปกติไรต์จะอัพนิยายเมื่อเขียนจนจบเรื่องแล้วเท่านั้น แต่นิยายเรื่อง 'หวานรักละมุนหัวใจ' ยกเว้นไว้เรื่องหนึ่งค่ะที่ไรต์จะเขียนไปอัพไป เนื่องจากเขียนด่วนเขียนแทรกนิยายเรื่องที่เขียนค้างไว้อีกแล้ว เพราะไรต์เขียนเข้าร่วมกิจกรรม Readtober2022 กับทางรีดอะไรต์ และหมดเขตเข้าร่วมกิจกรรม 31 ตุลาคม 2565 ถ้ารอจนเขียนจบจะไม่ทันการณ์เอาค่ะ 😂😂 เป็นนิยายที่เขียนขึ้นมาตามธีมที่กำหนด มีทั้งหมด 4 ธีม ด้วยกัน คือ ของหวาน หลงใหล แววตา และ ปลายทาง 

นิยายเขียนขึ้นมาจากจินตนาการของผู้เขียน เหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป เนื้อหา ตัวละคร สถานที่ พฤติกรรม และเหตุการณ์ในเรื่องเป็นเหตุสมมุติ มิได้มีเจตนาจะอ้างอิง กล่าวถึง หรือพาดพิงถึงบุคคลใดบุคคลหนึ่ง และมิได้มีเจตนาส่งเสริมการกระทำใด ๆ ทั้งสิ้นไม่ว่าจะเป็นเรื่องของเพศสัมพันธ์ การกระทำต่าง ๆ รวมถึงการใช้วาจาที่ไม่สุภาพเหมาะสมล้วนเขียนขึ้นเพื่อให้เรื่องราวดำเนินไปเท่านั้น 

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน 

“อย่าเห็นผิดเป็นชอบหรือเอาเป็นแบบอย่าง” 

หวังว่านักอ่านที่น่ารักจะสนุกในการอ่านนิยายเรื่องหวานรักละมุนหัวใจนี้นะคะ ไรต์จะ (พยายาม) เขียนเป็นเรื่องสั้น 12 ตอนจบ แต่ไม่รู้ว่าจะสั้นยาวได้มากแค่ไหน ต้องรอลุ้นไปพร้อมกันกับไรต์ได้เลยค่ะ ฮ่า ๆๆ 

ขอสงวนลิขสิทธิ์นิยายเรื่องนี้ตามประราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ไม่อนุญาตให้ทำการดัดแปลง คัดลอก เรียนแบบ ทำซ้ำหรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดในเนื้อหาของนิยายไปเผยแพร่รวมทั้งการจัดเก็บ ถ่ายทอด สแกน บันทึก ถ่ายภาพ ไม่ว่าในรูปแบบหรือวิธีการใด ๆ ในกระบวนการอิเล็กทรอนิกส์ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงานและลิขสิทธิ์เป็นลายลักษณ์อักษรแล้วเท่านั้น มิเช่นนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฎหมายที่บัญญัติไว้สูงสุด 

ด้วยรักจากใจ 

อักษรสายรุ้ง 

ฝากกดหัวใจ กดติดตาม และเพิ่มเข้าคลังด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ 🙏🏻🙏🏻🙏🏻 

----------------------------------------------- 

ตัวอย่าง... 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก! 

“ขนมเค้กมาส่งแล้วค่ะ” 

เสียงหวานใสของพิมพ์วลัญช์ ดังขึ้นพร้อมบานประตูที่เปิดออกกว้าง ชายหญิงที่กำลังนัวเนียบดจูบกันจำต้องผละออก สาวเปรี้ยวผมสั้นเสมอหูส่งสายตาฟาดฟันมาให้ ชุดเดรสเกาะอกรัดรูปสีครีมสั้นเสมอ…นั้นรัดติ้วเจ้าตัวดิ้นแทบไม่ได้ หากเจ้าหล่อนก้มลงไปเก็บของบนพื้นมันคงดีดขึ้นไปกองเหนือเอวทันที 

“ขอโทษค่ะที่มาขัดจังหวะ” 

พิมพ์วลัญช์ กล่าวขอโทษคนที่อยู่ในห้องเสียไม่ได้ ด้วยรู้ว่าตัวเองผิด ที่ทะเล่อทะล่าเข้ามา แต่จะผิดเสียทั้งหมดก็ไม่ใช่เพราะเธอก็เข้ามาถูกห้องแล้วนี่นา หน้าห้องเขียนไว้ว่าเป็นห้องของท่านประธานน่านฟ้า โพธิ์ธาราธร 

“เสียมารยาท ไม่รู้จักเคาะประตู” 

น่านน้ำต่อว่าเสียงเขียว เนื่องจากเขาอารมณ์ขุ่นที่ถูกจู่โจมโดยผู้หญิงของน่านฟ้า พรชิตา พนมเลิศ หรือ พร แต่เปลี่ยนชื่อมาเป็น พินนี่ ที่เข้ามาหาน่านฟ้า บังเอิญว่าเขาก้ม ๆ เงย ๆ หาเอกสารที่โต๊ะในห้องพี่ชายพอดีไม่ทันได้ระวังตัว แม่พินนี่นมเด้งก็คงคิดว่าเขาเป็นพี่ชายจึงเข้ามากอดรัดฟัดเหวี่ยงจากด้านหลัง 

พอตั้งตัวได้จึงหันไปหาสาวเจ้าก็กระโดดเข้ามาดูดปากเขาอย่างรวดเร็ว มือเหนียวอย่างกับตุ๊กแก แรงเยอะยิ่งกว่าควายขุน ขนาดเขาเป็นผู้ชายแท้ ๆ ยังผลักแทบไม่ออก อันที่จริงเขาควรจะขอบคุณผู้หญิงหน้าหวานนัยน์ตากลมใสผู้มาใหม่เสียด้วยซ้ำถ้าไม่ได้ยินคำว่าขนมเค้กเสียก่อน 

“พวกคุณต่างหากที่เสียมารยาท ทำอะไรประเจิดประเจ้อไม่อายฟ้าอายดิน บริษัทเป็นที่ทำงานแท้ ๆ ยังกล้ากินกันจนไม่ได้ยินเสียงเคาะประตู พอคนอื่นเข้ามาเห็นก็ทำเป็นหน้าบางโวยวายใส่” 

พิมพ์วลัญช์ต่อว่าเสียงเขียวไม่ยอมให้ถูกว่าอยู่ฝ่ายเดียวหรอก เธอผิดอะไรประตูก็เคาะแล้ว หูหนวกกันเองช่วยไม่ได้ 

“ปากดีนักมันน่า…สั่งสอน” 

น่านน้ำคำรามกลับเสียงเข้มใบหน้าแดงก่ำลามไปถึงใบหูที่ถูกต่อว่าซึ่ง ๆ หน้า 

“ดีกว่าปากมอมของคุณละกัน” 

พิมพ์วลัญช์ขึ้นเสียงว่าให้อีกครั้งก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ ๆ จ้องหน้าผู้ชายปากมอมจนคนถูกจ้องรู้สึกประหม่าหลบสายตาเชือดเฉือนแทบไม่ทัน นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนใสแจ๋วคู่นี้มันช่างมีอิทธิพลต่อหัวใจที่เคยด้านชามานานหลายปีเสียนี่