พิศวาสรักคุณแม่ลูกแฝด

"ใครจะไปคิดล่ะว่าการกดลิฟต์ผิดชั้นจะทำให้เธอกลายมาเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวของเด็กแฝดจอมอัจฉริยะ" 

เด็กชายมองใบหน้าบุรุษผู้นั้นแล้วคิ้วก็ขมวดมุ่น เอียงคอมองชายผู้นั้นด้วยความสงสัย ธนิดาเธอเองก็ไม่ได้สังเกตกิริยาของบุตรชายเพราะเธอยืนหันหลังให้ชายผู้นั้น คนินทร์มองเด็กชายแล้วเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่า

“หนูมองทำไม” 

“ทำไมคุณลุงถึงเหมือนผมจัง” ต้นไผ่เอ่ยถามคนินทร์ทันที เมื่อประมวลผลใบหน้าของผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเรียบร้อยแล้ว

“หื้ม” คนินทร์เลิกคิ้วอย่างแปลกใจกับคำถามของเด็กชายตรงหน้า ธนิดาเมื่อได้ยินสิ่งที่บุตรชายพูดก็รีบหันมาก่อนจะเอ่ยดุบุตรชายเสียงเบา

“ต้นไผ่ไม่สุภาพลูก” หญิงสาวเอ่ยเตือน ก่อนจะหันไปก้มศีรษะเป็นเชิงขออภัยเขา

“ก็คุณแม่ดูสิครับ คุณลุงคนนี้เหมือนผม ดูสิคิ้วก็เหมือนผม จมูก ปาก หน้าก็ยังคล้ายกันอีก” เด็กชายยังพูดต่ออีก แถมยังเดินไปยืนข้างคนินทร์เพื่อให้ผู้เป็นมารดาได้เปรียบเทียบถึงความเหมือนของสิ่งที่ตนพูด ธนิดารีบดึงบุตรชายออกห่างจากตัวเขา ก็พอดีกับที่ลิฟต์ถึงชั้นล่างและเปิดออก เธอจึงรีบพาบุตรชายออกมาทันที

“แต่แม่ครับ ลุงคนนั้นเหมือนผมกับใบไผ่จริงๆ นะ” เสียงเด็กชายยังคงดังมาอีก คนินทร์มองตามร่างเล็กที่เดินตามแรงจูงของมารดาอย่างฉงน เมื่อเห็นร่างอรชรอ้อนแอ้นนั้นหัวใจของเขานั้นก็รู้สึกแปลบปลาบอย่างประหลาด

***นิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของผู้เขียน ไม่มีเจตนาที่จะพาดพิงใคร 

แต่งเพื่อให้ผู้อ่านได้รับความสนุกสนาน คลายเครียดเท่านั้น 

ห้ามลอกเลียน ดัดแปลงหรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด 

ขอบคุณที่ติดตามนะคะ🙏💗