'' มึง...ไอ้คนบ้าจอมเผด็จการ จะทำอะไรหยุดเดี๋ยวนี้นะ ''
'' ทำไมต้องหยุด!! ในเมื่อกูมีสิทธิ์ในตัวมึงทุกอย่าง ''
'' สิทธิ์บ้าสิทธิ์บออะไรกัน มึงมีสิทธิ์ในตัวกูตั้งแต่ เมื่อไหร่มิทราบ ''
'' ก็สิทธิ์ของเงินหนึ่งล้านบาทแลกกับตัวมึงไงล่ะ ''
หนอย!! มันจะมากเกินไปหน่อยมั้ยไอ้คนบ้าอำนาจ จู่ๆ ก็มาขี้ตู่ว่าซื้อตัวเขามาในราคาแค่นั้น...
โหย... มันจะดูถูกเกินไปหรือเปล่าห๊ะ...
แต่เอาเถอะเรื่องนั้นช่างมันก่อน เพราะไอ้คนจอมเผด็จการที่อยู่ตรงหน้าน่าห่วงกว่าเยอะ...
ก็ดูดวงตาสีน้ำตาลคมกริบส่อแววหื่นๆ ที่มองราวกับจะเปลื้องผ้านั่นสิ แถมใบหน้าหล่อๆ กับปากสวยๆ ที่ยกยิ้มกรุ้มกริ่มพาให้คิดไปถึงไหนต่อไหน
โอ๊ย!! ไอ้มาเฟียบ้านี่มันเกิดมาเพื่อพรากพรหมจรรย์ชัดๆ...
มันยากจะเชื่อจริงๆ ว่าเขาถูกป้าที่รักและไว้ใจมาตลอดหักหลังอย่างเจ็บแสบ...
สิ่งสุดท้ายที่ เวธาร จำได้ คือเขาพาเด็กหนุ่มในผับของป้ามาส่งให้ลูกค้า แต่มารู้สึกตัวอีกทีเขาดันกลายเป็นสมบัติส่วนตัวของ มาร์ค มาเฟียมหาวายร้าย บ้าอำนาจไปซะแล้ว
'' นะ...นี่มึงจะข่มขืมกูเหรอ ''
'' ถ้าไม่อยากให้ทำ...มึงก็ต้องทำข้อตกลงก่อน ''
'' อะ...อื้อ รีบบอกมาสิว่าข้อตกลงอะไร ''
'' มึงต้องให้กูจูบ...แล้วกูสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรไปมากกว่านั้น ถ้ามึงไม่เต็มใจ ''
'' แน่นะ...ใครผิดสัญญาออกลูกหมา ''
'' มาเฟียอย่างกูรักษาคำพูดเสมอ งั้นเรามาเริ่มกันเลย ''
ถึงหนุ่มซ่าอย่างเขาจะแสบแค่ไหนแต่ก็ไม่มีวันตามลูกเล่นของมาเฟียหล่อร้ายได้ทัน...
เพราะไอ้จูบที่ว่าไม่ได้ตกลงกันเสียหน่อยว่าจะจูบตรงไหน โอย!! นี่มันฝันร้ายใช่มั้ยเนี่ย...
เพราะมาเฟียจอมตะกละเล่นจูบไปทุกที่แล้วแบบนี้ใครมันจะไปทนไหวละ...