สิเน่หาองค์หญิงร้อยเล่ห์

นางจัดการถอดเสื้อเขาออก เหลือเพียงกางเกงซับใน จากนั้นก็กวาดสายตาสำรวจหาบาดแผลตามตัวเขา 

ผิวกายขาวเนียนผิดจากคนธรรมดา 

อีกทั้งเรือนร่างยังเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อแน่น ๆ 

เม็ดทับทิมบนยอดอกของเขาสีชมพูแดงน่ากิน.... 

- เดี๋ยว ๆ อะไรคือน่ากิน – 

เสี่ยวเยี่ยนสะบัดหน้าไปมาไล่ความคิดลามกออกจากหัว 

แต่สายตาของนางยังคงสำรวจเรือนร่างราวกับหุ้นปั้นไปจนถึงหน้าท้องแกร่ง ดูแข็งแรงกว่าบุรุษทั่วไป 

- เฮือก !- 

นางสะดุ้งตกใจกับความรู้สึกป่วนที่เกิดขึ้นในร่างกายของตน 

อีกทั้ง ยังรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นที่ใบหน้า 

เสี่ยวเยี่ยนหลับตาแน่น แล้วพึมพำออกมาว่า 

“เรือนกายบุรุษ ก็แค่อากาศ แค่อากาศ !”