ข้าคือหญิงบ้าผู้โง่งม

เดิมทีนางทาแก้มด้วยแป้งหนาเตอะ ริมฝีปากสีแดงกลีบท้อแต้มชาดแดงฉานเป็นวงดุจพระจันทร์ลิ้มรสเลือด จัดทรงผมยุ่งเหยิงเฉกเช่นสตรีบ้าแต่งเข้าจวนตระกูลเยว่ เพราะได้ยินคำเล่าลือหนาหูว่า สตรีใดที่แต่งเข้าตระกูลนี้จะทำให้บ้านเดิมของตนฉิบหายวายวอด 

เพื่อแก้แค้นบิดาที่ทอดทิ้งนางกับมารดาไว้ จึงแบกฐานะคุณหนูใหญ่จวนเจิ้นหยางโหว สวมมงกุฎสีแดงขึ้นเกี้ยวเจ้าสาวตามคำหมั้นหมายของบรรพบุรุษ เพราะหวังว่าแต่งเข้าไปแล้วชะตาของตระกูลเจิ้นจะจบสิ้นเฉกเช่นกับชีวิตมารดา 

ทว่าเพียงเจ้าบ่าวปรากฏตัวเบื้องหน้า ก็รู้ว่าตนเองกระทำผิดพลาดเสียแล้ว 

เยว่หมิงเซียนที่ใครๆ เล่าลือกันหนาหู บางคนว่าตัวซีดผอมเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก บางคนว่าเขาป่วยเป็นโรคร้ายมากถึงสิบสี่โรคภัยไม่อาจรักษาได้ ทว่าพอพานพบกัน เหตุใดบุรุษที่ควรป่วยใกล้ตายถึงได้หล่อเหลาเหนือสามัญเช่นนี้ คิดๆ ดูแล้วบุรุษหมื่นพันในใต้หล้าหาเทียบเท่าความงามของคนผู้นี้สักเศษเสี้ยวไม่ 

เขามิใช่คนป่วยใกล้ตาย ไม่ได้อ่อนเปลี้ยเสียขา แม้แต่ลมหายใจที่นางสัมผัสได้ก็ไม่มีจุดใดที่บ่งบอกว่าป่วยไข้ภายใน แต่กลับองอาจแข็งแรงผึ่งผายยิ่ง และนางที่คิดแผนทำลายตระกูลเดิมให้สูญสิ้นจะสามารถทำอันใดได้ ในเมื่อการที่คุณชายใหญ่จวนตระกูลเยว่ปรากฏตัวด้วยรูปลักษณ์เช่นนี้มิใช่เป็นการยืนยันแล้วหรอกหรือว่าคำเล่าลือหามีสักส่วนที่เป็นเรื่องจริงไม่ ถ้าเช่นนั้นเรื่องที่ว่าสตรีใดแต่งเข้ามาจะทำให้บ้านเดิมฉิบหายนั้นก็... 

เวรล่ะ! วราลี สุขเจริญมงคล ในร่างของเมิ่งถิงเซ่อ หรือเจิ้นหว่านรั่วในตอนนี้ได้แต่ร่ำร้องอยู่ในใจ 

ข้าคือหญิงบ้าผู้โง่งม เล่ม ๒ (จบ) 

ฝากผลงาน #กุ้ยฮวา ด้วยนะคะ 

ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ 

“ทุกเรื่องราวของตัวละครในเนื้อเรื่องเป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ไม่ได้เกี่ยวพันกับประวัติศาสตร์ใดๆ และยังเป็นผลงานนิยายจีนเรื่องแรกของผู้เขียนด้วย ถ้าหากมีความผิดพลาดประการใด ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ ขอบคุณทุกการสนับสนุนค่ะ” 

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. ๒๕๕๘ 

ห้ามลอกเลียนแบบหรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ 

รวมทั้งการจัดเก็บ ถ่ายทอด สแกน บันทึก 

ไม่ว่าจะในรูปแบบหรือวิธีการใดๆ 

ในกระบวนการอิเล็กทรอนิกส์โดยไม่ได้รับอนุญาต 

เป็นลายลักษณ์อักษรจากเจ้าของงานประพันธ์